Verandering moet je afdwingen
Ik ben onlangs een lezing gaan geven over politiek en verkiezingen in een klas van IKSO Sint-Jozef in Bilzen-Hoeselt. Wat een absoluut plezier was me dat. Politiek uitleggen aan jongeren en hen vooral proberen te enthousiasmeren is geen evidentie. De eerste keer dat ik de vorming mocht geven, had ik een nogal pessimistische visie over jongeren en politiek. Ongeïnteresseerd, lui, apathisch en verslaafd aan binair denken. Ben ik blij dat mijn rijke praktijkervaring ondertussen dat beeld helemaal heeft bijgesteld. Jongeren zijn wel degelijk geïnteresseerd in de politiek, je moet alleen de juiste toon, de juiste invalshoek en de juiste inhoud vinden om de connectie te maken.
Ik begin mijn les altijd met uit te leggen wat politiek is. Neen, politiek valt niet samen met een groep zeer goed betaalde grijze muizen in een incompetent parlement. Ik leg uit dat de politiek van geboorte tot zelfs na de dood een impact heeft op hun leven en die van hun nabestaanden. Dat het dwaas is om zich niet te bekommeren over wie namens hen spreekt in het parlement en dat onvoorzichtig stemgedrag verregaande gevolgen kan hebben voor hun inkomen, hun gezondheid, hun toekomstplannen en voor de sociale vrede in de samenleving.
‘Ja maar mijnheer, ze luisteren niet naar ons’, is een vaak gehoorde verzuchting. Een sentiment dat ik begrijp. Maar hier valt iets te zeggen over de passieve houding van de kiezer. In mijn les geef ik tal van voorbeelden van geëngageerde burgers die de koers van ons land wezenlijk hebben beïnvloed. Mensen die vonden dat het anders moest, die het draagvlak voor hun ideeën hebben gecreeerd, vergroot, versterkt. Mensen die overtuigd waren van de waarde van hun ideeën en die in weer en wind, zonder enige vorm van compensatie of vergoeding, de straat op trokken. Dag in, dag uit. Wekenlang. Omdat het moest!
Ik herinner mij, van de tijd dat ik gast was in de Amerikaanse Senaat in het laatste jaar van Obama’s presidentschap, een gesprek met een vooraanstaand lid van de Democratische partij die mij het voorbeeld gaf van A. Philip Randolph, een burgerrechtenactivist. Randolph werd ooit ontvangen door toenmalig Amerikaans president Franklin Delano Roosevelt om de erbarmelijke situatie van de Afro-Amerikaanse werknemer te bespreken. Na het pleidooi van Randolph zei Roosevelt: “Je hebt me helemaal overtuigd. Ik ben het volmondig met je eens. Ga nu en dwing me om actie te nemen.”
Verwachten dat er verandering komt van politieke partijen zonder druk van de kiezer, is volstrekt zinloos. Nog nooit is er iets veranderd in dit land zonder dat er druk op het systeem kwam. Thuis blijven, blanco of extreem stemmen is daarom zinloos. Aan de jongeren zeg ik: ga stemmen en laat van je horen. Alleen zo kan je verandering afdwingen.
“Aan de jongeren zeg ik: ga stemmen en laat van je horen. Alleen zo kan je verandering afdwingen” .