Wat als je iemand verloren bent?

Is het nieuwe boek van de Kampse rouwtherapeut Lies Scaut. “Geen standaard lees- of prentenboek over bijvoorbeeld een oma die sterft, maar een doeboek waarin kinderen zelf aan het schrijven of tekenen gaan.”

Haar zevende boek is het inmiddels al, maar toch heeft Lies er lang aan gewerkt. “Ik dacht: een doeboek, dat maak ik wel even”, lacht ze. “Maar ik heb er toch anderhalf jaar over gedaan, tot het helemaal was zoals ik het wou. Het moest een geheel zijn en alles wat met rouw te maken heeft, moest erin zitten.”

Lies Scaut is de vrouw van de bekende traumapsycholoog Erik de Soir en als rouwtherapeut werkt ze zelf vaak met kinderen die te maken krijgen met verlies. Ze is psychotherapeut bij De Weg Wijzer en coördinator van het postgraduaat rouw- en verliescounselor bij hogeschool PXL. “We zijn er altijd van overtuigd dat we als volwassenen weten wat een kind nodig heeft naargelang de leeftijd of de ontwikkelingsfase. Maar we vergeten te vertrekken vanuit het kind zelf. De ene vijfjarige kan er nood aan hebben om afscheid te nemen en de overledene nog te zien, terwijl een andere vijf jarige daar misschien helemaal geen nood aan heeft en het zelfs eng vindt. Dat laatste kind ga je niet helpen door het toch mee te nemen naar de overledene. Praten met en luisteren naar kinderen is voor mij dan ook erg belangrijk om hen op de juiste manier bij te staan.”

Tekenen of knutselen

In het doeboek gaan kinderen creatief en al schrijvend aan de slag. “Ik werk zelf ook heel graag op een creatieve en speelse manier met kinderen. Dat sluit beter aan bij hun leefwereld. Kinderen krijgen meer verteld tijdens het tekenen, knutselen of schrijven”, zegt Lies. “Het is geen standaard lees- of prentenboek over bijvoorbeeld een oma die sterft. De opdrachten zijn erg uiteenlopend. Kinderen gaan aan het schrijven of tekenen. Ze beantwoorden vragen over zichzelf als persoon: wie ben ik en wat zijn mijn kwaliteiten? Alles wordt gelinkt aan de persoon die ze missen.

“Kinderen gaan aan het schrijven of tekenen. Ze beantwoorden vragen over zichzelf. In hoeverre lijk ik op mijn overleden papa? Hoe kan ik de herinneringen aan hem levendig houden?”

Rouwtherapeut