“Zakkenvullers”

Vraag mensen lukraak wat ze van politici vinden en je hoort geregeld “dat het allemaal zakkenvullers” zijn. Probeer dat maar eens tegen te spreken met de lijst van uittredingsvergoedingen in de hand. Professor Stijn Baert (UGent) herinnert ons daar trouwens elke zondag aan op X. Goed voor duizend likes, maar niet van politici.

De vergoedingen zijn geen geheim, maar nu PVDA ze nog eens uitgerekend heeft, is dat toch weer een schok. Die bedragen zwart op wit afgedrukt zien, heeft toch veel weg van een winnend lot. Voor de ontvangers, niet voor de belastingbetalers: voor alle parlementen samen 40 miljoen euro. Met dat budget kan je eindeloos veel nuttiger zaken kopen.

Een Kamerlid dat deze legislatuur uitzit en straks niet meer zetelt, wordt daarvoor bedankt met nog een jaar loon, goed voor 126.000 euro bruto. In dat jaar bouwt die ook gewoon verder de al even stevige pensioenrechten op. Parlementsleden met meer dan één legislatuur op de teller krijgen meer. De regel is dat je maximaal twee jaar wordt doorbetaald, ook in het Vlaams Parlement.

Maar er zijn uitzonderingen voor wie al vóór 2014 actief was. Dus krijgt Patrick Dewael (Open VLD) na 9 juni nog 48 maanden loon, goed voor zo’n 500.000 euro bruto. Servais Verherstraeten (CD&V) ontvangt 400.000 euro. Cumuleren met een nieuwe job is toegelaten. Alleen de combinatie met een ander politiek mandaat wordt afgetopt.

Wie die regels allemaal bedacht heeft? De politici zelf, ze hebben namelijk een vangnet nodig wegens de wispelturigheid van hun vak. Misschien kunnen ze zich laten inspireren door de arbeidswet. Als die goed genoeg is voor werknemers, dan ook voor politici. Anders moeten ze die maar herschrijven. Eens zien wat werkgevers daarvan denken. Dat “hun politiek statuut” hen niet zou toelaten om een werkloosheidsvergoeding aan te vragen, klopt ook niet. Wie als werknemer het recht had op een werkloosheidsvergoeding, heeft dat als ex-politicus ook, zo blijkt uit een praktijktest van PVDA. Wat moet een ex-politicus trouwens in die betaalde vrije tijd? Waarom niet opnieuw een job zoeken? Overal zijn er handen nodig. En dan zijn we verbaasd dat veel mensen geen vertrouwen hebben in politici? Je kan als politicus maar geloofwaardig zijn als je je onderwerpt aan de regels die voor iedereen gelden. Privileges voeden de antipolitiek. Als straks weer - zoals vorige keer - één op tien niet eens de moeite doet om naar de stembus te gaan, weten we ook waarom.