Anderlecht weigert bod van 6 miljoen euro van FC Sevilla

Toen ik het verhaal van Lothar Van Impe las (de jonge ref die voor de tweede keer in elkaar werd geslagen in 4de provinciale) vroeg ik me af wat de mannen (en vrouwen) in het zwart drijft om onze geliefde ‘belangrijke bijzaak’ elke week opnieuw in goede banen te leiden. Zondag keek ik naar een samenvatting van de play-offs en stelde me dezelfde vraag: waarom zou je je in godsnaam wagen tussen die vetbetaalde kleuters met gekke kapsels en geschilderde armen? Die al jouw beslissingen in vraag stellen, maar nooit zichzelf. Waarom zou je in discussie moeten gaan met hysterische trainers die hun eigen falen in jouw schoenen proberen te schuiven. Enkel gewapend met een fluitje, een spuitbus scheerzeep, een oortje om te overleggen met je vlaggenman en een olifantenhuid, ga je het veld op om schietschijf te spelen voor de frustraties van spelers en supporters. En over het verschil in loon zullen we zwijgen. Ook ik heb ooit op een zonnige zondagmiddag een ref uitgemaakt voor ‘onbenul’ (ik hou het deftig) en een vlaggenman 90 minuten lang ‘Patrick’ toegeroepen omwille van de reclame op zijn rug (grappig hoor). Trainers hoor je nooit klagen over het gebrek aan sportiviteit van eigen spelers, of dreigementen uiten naar hun eigen B-acteurs die rollend over de grasmat zich belachelijk maken met hun ‘stervende zwaan’-act. Het is aanvaard dat spelers alles doen om de scheidsrechter te bedotten. Blessures faken, bleiten en stervend over het veld kruipen, alles wordt in de strijd gegooid om te winnen. Liegen en bedriegen is een deel van het trainingsprogramma. Daar staan jej dan als scheids: een beslissing g nemen in een flits, onmiddellijk middellijk constateren wat onze ‘analisten’ pas na de derde herhaling erhaling vaststellen. Als je een fout maakt, akt, als je in de val trapt van een of anderendere prima donna die naar eenn Oscar duikt, als je faalt omwille e van je mens-zijn, word je verketterd erd en uitgescholden. Natuurlijk rlijk is het erg als een scheidsrechterlijke rechterlijke dwaling een titelstrijdd zou beslechten. Maar over eenn heel seizoen houden de fouten zichzelf in evenwicht:cht: de ene week heb eb je meeval, de week k erop tegenslag. Laten we niet vergetenn dat die scheidsrechter rechter er staat omdat spelers en trainers hett spel onderling niet eerlijk kunnen laten verlopen. Ik hou van voetbal, tbal, dus wil ik alle mannen n (en vrouwen) bedanken die het wagen scheidsrechter of lijnrechter te zijn. Zonder jullie was er geen spel. De ‘echte hte mannen’ (en vrouwen) op p het veld zijn zij. Zoals Rudyard Kipling schreef in zijn gedicht If over hoe je eenen échte vent wordt: ‘If you can keep your head when all l around you are losing theirs and nd blaming it on you...’ Nice one, e, ref! Het eerste bod op Dennis Praet (20) is een feit. Terwijl de Gouden Schoen geblesseerd was, kwam het Spaanse Sevilla aankloppen met zes miljoen euro. Anderlecht stuurde hen wandelen en rekent op een sterk seizoenseinde van de spelverdeler om straks minstens tien miljoen euro op te strijken. Dennis Praet kende een geweldig seizoensbegin. De dribbelaar scoorde voor Nieuwjaar vijf keer en gaf zes assists. Hij was alomtegenwoordig, blonk uit in de Champions League, werd Rode Duivel en werkte zich in de belangstelling van clubs als Dortmund, Valencia, Hoffenheim en Manchester City. Officieus plakte Anderlecht toen al een prijs van vijftien miljoen euro op zijn goudhaantje, maar daarna volgde een vervelende rugblessure waardoor Praet zo’n drie maanden out was en de geïnte- Na de pijnlijke thuisnederlaag tegen AA Gent is een terugkeer van Carcela meer dan welkom resseerde clubs eerder afwachtend werden. Ideaal om van de situatie te profiteren, dachten ze bij het Spaanse FC Sevilla en de nummer vijf uit de Primera División stuurde een bod van zes miljoen euro naar Anderlecht. Het was de eerste keer dat er echt geld op tafel kwam voor de Leuvenaar, maar bij RSCA werd het voorgestelde bedrag weggewuifd. Als de Spaanse club van Nicolas Pareja en Carlos Bacca de Belgische Gouden Schoen straks echt wil binnenhalen, zal ze verder moeten onderhandelen met paars-wit. In Brussel weten ze ook wel dat vijftien miljoen voor Standard. De Marokkaan moest afhaken na een dijblessure opgelopen in de wedstrijd tegen Anderlecht. De cijfers demonstreren zijn waarde voor de Luikenaars: met Carcela in de basis haalden de Rouches 85 procent van de te verdienen punten, zonder hem is dat nog maar 42 procent. Een wereld van verschil, waardoor op Sclessin stevig geduimd wordt dat kleine Mehdi de uitwedstrijd bij de Karolo’s haalt. Aan Carcela zelf zal het niet gelegen hebben: die was elke dag misschien wat te hoog gegrepen is, maar onder de tien miljoen voor Praet zullen ze in het Astridpark niet willen gaan. De spelverdeler zelf heeft er echter nooit een geheim van gemaakt dat hij graag naar Spanje zou verhuizen. Maar door de financiële crisis in Zuid-Europa is hij daar alleen betaalbaar voor de topvijfclubs. Omdat een verhuizing naar Barcelona of Real Madrid onrealistisch is, wordt er dus vooral gekeken naar clubs als Sevilla, Atlético, Valencia...

Liefde voor Spanje

Daar staat de Brusselse nummer tien ook op de lijst en Her- te vinden in de Académie van Standard waar hij hard werkte aan zijn comeback. Hij trainde er met een speciaal antizwaartekrachttoestel, ontworpen voor de NASA. Dat toestel gaf hem de mogelijkheid te lopen zonder volledig op zijn gehavende dij te moeten steunen.

Pijnloos

Officieel is Mehdi Carcela nog altijd twijfelachtig, maar de kans lijkt groot dat de vleugelspeler