Ja tropskog raja?

Madagaskar, odlučuje da izgradi raskošnu vilu koju naziva Crvena kuća i za čiju gospodaricu imenuje upravo Šej. Iako je Crvena kuća iz godine u godinu samo vila za odmor, Šej se upušta u odnose sa lokalnim ljudima i njihovom kulturom, a sa novim saznanjima o životu jednog izrabljenog naroda počinje svjesno da se pita kakva je njena uloga u široko rasprostranjenom siromaštvu i nesreći koju doživljavaju pravi stanovnici ostrva. Svako novo poglavlje otkriva nam sudbinu nekog novog junaka, dok istovremeno pratimo Šej, koja s porodicom dvadeset godina posjećuje Naratrani. Kako vrijeme prolazi, njena djeca odrastaju, njen brak se urušava pod teretom suštinske nepodudarnosti, a njeni odnosi s lokalcima, posebno s glavnom kućepaziteljkom Velikom Bertin, produbljuju se i otkrivaju mrežu snažnih i neraskidivih veza. Oslanjajući se na tradiciju građenja literarnih svjetova u romanima kao što su “Kuća duhova” Isabel Allende i “Americanah” Chimamande Ngozi Adichi, Andrea Li nas uvodi u prostor gdje se prepliću kulture, rase i klase te preispituje postkolonijalne teme i idealizovanje tropskog raja.

Ova istorija nesavršenog braka spaja dramatične epizode, ostrvsku tradiciju i bajku, a sve je to prožeto autorkinim pronicljivim uvidima u ljudsku prirodu

- Ova istorija nesavršenog braka spaja dramatične epizode, ostrvsku tradiciju i bajku, a sve je to prožeto autorkinim pronicljivim uvidima u ljudsku prirodu, napisali su o ovom romanu u People Magazineu.

Andrea Li, američka književnica rođena u Filadelfiji, autorka je romana, memoara i kratkih priča, u kojima se bavi temama identiteta, postkolonijalnih klasnih i rasnih odnosa te konceptom stranosti, a posebno se interesuje za mjesta ukrštanja različitih kultura. Pohađala je privatnu školu Boldvin, a diplomirala i magistrirala na Harvardu. Pisala je, između ostalog, za časopise The New Yorker, The New York Times i Vogue. Bila je nominovana za Nacionalnu književnu nagradu SAD-A. Njen roman “Crvena kuća na ostrvu” objavljen je 2021. godine.

Album počinje Schubertovim ciklusom “Drei Klavierstücke” (Tri klavirska komada) D. 946, nastalim u godini kompozitorove smrti, koji je objedinio, uredio i objavio Johannes Brahms četiri decenije kasnije. Uronivši u introspektivni triptih, Galić vješto dočarava spektar harmonijskih kontrasta, dinamičkih gradacija i muzičkih karakternih sukoba, u rasponu od liričnosti do turbulentnosti, aludirajući na Schubertov mikrosvijet protkan ličnom borbom s neminovnošću prolaznosti.

U nastavku se suptilno nadovezuje i “Sieben Fantasien” (Sedam fantazija) op. 116, komponovanih 1892. godine u kasnoj stvaralačkoj fazi Johannesa Brahmsa, kada kompozitor napušta grandiozne oblike i okreće se kraćim intimnijim formama. Galić demonstrira sviračku spretnost ocrtavajući poetičnost “Improvizacije” i “Intermezza”, eleganciju “Preludija”, te motoričnost “Toccate”. Na ovaj način odao je priznanje Mačeku i međunarodnoj publici predstavio vlastitu percepciju njegovog stvaralaštva.

Svojim prvijencem Ivan Galić slušaoce uvlači u jednosatno romantičko muzičko iskustvo koje provocira na participaciju na intelektualnom i emocionalnom nivou. Intuitivnim, ali istovremeno promišljenim Galićevim (sno)viđenjem odabranih djela Schuberta, Brahmsa i Mačeka, album “Scent of a Dream” potvrda je njegove muzikalnosti, sublimacija dosadašnjeg rada, ali i (možda) nagovještaj onoga što slijedi u perspektivnoj karijeri.