Adil Zulfikarpašić: Čovjek Bosne i svijeta, Bošnjak i antifašista
Bošnjački institut
S obzirom na potrebu i značaj proučavanja djelovanja bošnjačke emigracije te da je ove godine navršeno šezdeset godina od osnivanja Demokratske alternative i Liberalnog saveza Bošnjaka, Bošnjački institut je 19. decembra organizovao međunarodni simpozij „Bošnjaci u emigraciji: Adil Zulfkarpašić i nacionalno-politički vidokrug časopisa Bosanski pogledi“te štampao istoimeni zbornik radova.
Simpozij je otvorila v.d. direktorica Bošnjačkog institutu Amina Rizvanbegović Džuvić, koja je podsjetila na značaj djela Adila Zulfikarpašića, što uključuje i pokretanje lista Bosanski pogledi. Time je, kako je istakla, Zulfikarpašić „povezao inače razdijeljenu muslimansku emigraciju, koja je bila u opasnosti da izgubi svoj kulturni i nacionalni identitet“.
„Izdavanje Bosanskih pogleda postalo je nesumnjivi promotor i nosilac svih značajnih političkih, kulturnih i drugih inicijativa bosanskih muslimana u svijetu i u Bosni i Hercegovini. Bio je nosilac ideje bošnjaštva kao nacionalnog određenja našeg naroda i glavni promotor njegovog uključenja u evropske demokratske tokove“, kazala je Rizvanbegović Džuvić.
Podsjetila je da je Zulfikarpašić bio jedan od inicijatora projekta Demokratska alternativa, osnovanog 1963. godine u Engleskoj, a iste godine je u Minhenu pokrenuo i osnivanje Liberalnog saveza Bošnjaka muslimana, kada je izabran za predsjednika.
„Organizacija je uspjela u tome da se čuje autentični i autohtoni glas Bošnjaka koji nepokolebljivo stoji na stanovištu o cjelovitoj i nedjeljivoj Bosni i Hercegovini, bošnjaštvu kao jednom i jedinom nacionalnom obilježju ne namećući ga ni Srbima ni Hrvatima“, kazala je Rizvanbegović Džuvić.
Emigrant među emigrantima
Simpozij je održan u dva panela, a izloženi su radovi sadržani u nedavno štampanoj istoimenoj publikaciji. Riječ je o dvanaest naučnih i stručnih radova četrnaest autora, ujedno i učesnika simpozija.
Svoje radove su izlagali: dr. Mesud Šadinlija, prof. dr. Marko Atilla Hoare, dr. Safet Bandžović, dr. Milivoj Bešlin (u koautorstvu s dr. Petrom Žarkovićem), Ajdin Muhedinović, Mustafa Dedović (u koautrostvu s dr. Hikmetom Karčićem), dr. Jasmin Medić, dr. Edin Veladžić, dr. Sabina Veladžić, Admir Lisica i dr. Narcisa Puljek-Bubrić. Moderatori panela su bili dr. Hilmo Neimarlija i prof. dr. Fahrudin Rizvanbegović.
Šadinlija je govoreći o životnom i političkom putu Zulfikarpašića i Muhameda Pilava istakao njihovo zajedničko djelovanje u emigraciji uprkos političkim stavovima koje su zastupali u mladosti ili u periodu prije emigracije. Kroz tu prizmu Šadinlija je izložio rad pod naslovom „Nesavršeni politički krug – jedan aspekt političke sudbine Bošnjaka u 20. stoljeću“. Kroz svoj rad je ujedno i predstavio kontekst i odlike razvoja političkih organizacija Bošnjaka u 20. stoljeću.
Profesor Marko Atilla Hoare je govorio o Zulfikarpašićevom putu u emigraciju, kojoj je prethodio sukob s režimom. U svome radu tretira političke prilike u Bosni i Hercegovini u to vrijeme, a slučaj Zulfikarpašićeve emigracije vidi kao „Simptom uspostave komunističke diktature“.
Historičar Safet Bandžović je govorio o izazovima tog vremena i odgovoru Adila Zulfikarpašića. Kroz rad je istakao da je Zulfikarpašićevo „dugogodišnje društveno i političko angažiranje, zbog raznih povoda i perspektiva, bilo u pozornosti različitih emigrantskih krugova, ali i jugoslovenskih sigurnosnih službi, predmet različitih ocjena i pokušaja diskreditacije“.
Između ostalog, Bandžović Zulfikarpašića predstavlja kao “čovjeka Bosne“, ali i “čovjeka Evrope“, “evropskog muslimana“, “građanina svijeta“, antifašistu, liberala i slično.
Hamza Memišević u svome radu „Emigrantska političko-nacionalna strujanja Adila Zulfikarpašića“tretira pitanja djelovanja bosanskohercegovačke emigracije pri tome naglasivši da se njeno djelovanje odvijalo „u okviru hrvatske ili srpske emigrantske zajednice“, a razlog tome se nalazi u „nepostojanju zasebne bošnjačke emigracije u početnim godinama, ali i konzistentnoj pripadnosti hrvatskom ili srpskom nacionalnom identitetu“.
U okviru rada tretirao je i odnos Zulfikarpašića prema takvim opredjeljenjima muslimana u emigraciji i njegovu ulogu u promicanju bošnjaštva.
„Adil Zulfikarpašić i Bosanski pogledi prema totalitarnim pokretima u Jugoslaviji“naslov je zajedničkog rada dr. Milivoja Bešlina i Petra Žarkovića, koji je na simpoziju izložio Bešlin.
Oni su tretirali „temeljne ideološke odrednice Adila Zulfikarpašića i liberanog kruga pretežno muslimanske emigracije okupljenje oko časopisa Bosanski pogledi“, te su naglasili da su oni zastupali poziciju liberalno-demokratskog centra i odbacivali saradnju s jugoslovenskim vlastima u zemlji i nacionalističkim krugovima u emigraciji.
„Bosanski pogledi“kao slobodni medij
Ajdin Muhedinović je pisao o tome na koji način su u časopisu Bosanski pogledi tratirane teme i ličnosti aktuelne u periodu između 1941. i 1945. godine, posebno među Bošnjacima, a, ujedno, autor o tome piše u odnosu na sliku koju je predstavljala službena vlast u Jugoslaviji. Skrenuo je pažnju da su tekstovi iz Bosanskih pogleda „niskog hisotoriografskog kvaliteta“, ali da „nose drugačiju vrijednost“s obzirom da su ih pisali savremenici događaja.
Dr. Hikmet Karčić i Mustafa Dedović potpisuju rad o tematiziranju ustaškog i četničkog pokreta u Bosanskim pogledima od 1960. do 1967. godine. Analizom tekstova autori primjećuju da su ova dva pokreta bili predmet interesa, a razloge vide u tome da su sjećanja na Drugi svjetski rat još uvijek bila svježa te da su bile aktuelne i aktivnosti njihovih emigracija. Nadalje, Karčić i Dedović su upoređivali percepciju četničkog i ustaškog pokreta u tekstovima, zaključujući da je viđenje četničkog pokreta prilično monolitno, dok je pisanje o ustaškom pokretu nešto kritičnije, što je, kako ističu, sigurno, barem djelimično vezano za muslimanske uglednike koji su na neki način bili dijelom aparata NDH. Ipak, autori naglašavaju da je na mnogo mjesta napominjano da su četnici i ustaše, ustvari, jednaki.
„Sarajevski proces 1949. godine na stranicama Bosanskih pogleda“naslov je rada dr. Jasmina Medića u kojem analizira kako se u spomenutom časopisu tretirao ovaj proces.
„S obzirom na to da su mediji u Bosni i Hercegovini i Jugoslaviji bili režimski, među prvim listovima koji su pisali o nepravednom procesu, teškoj sudbini osuđenih i ideji Mladih muslimana bio je emigrantski list Bosanski pogledi, koji je okupljao političke disidente liberalne orijentacije iz Jugoslavije“, zaključuje Medić. Dr. Edin Veladžić je izložio rad o pripadnicima srpske i hrvatske emigracije muslimanskih korijena u tekstovima Bosanskih pogleda. Ukazao je na pojavu napada na programsku orijentaciju lista Bosanski pogledi iz listova prosrpske i prohrvatske orijentacije, „jer se nije uklapala u njihove nacionalističke koncepte ili velikodržavne projekcije“.
„Povijesni i (proto)nacionalni razvoj Bošnjaka i (stigmatizacija) bošnjaštva u diskurzivnim praksama kulturne inteligencije u Bosni i Hercegovini 1960/1970ih i početkom 1990-ih“rad je dr. Sabine Veladžić. Riječ je o radu u kojem autorica anlizira „prikaz bošnjaštva kao jedne od tih uporišnih tačaka pamćenja, unutar različitih kulturnih, identitarnih narativa u Bosni i Hercegovini i periodu dvije povijesne konjukture“.
„Stigmatizacija bošnjaštva u diskursu srpske kulturne inteligencije imala je političku funkciju preveniranja mogućnosti zaživljavanja nekog zasebnog bosanskohercegovačkog socio-kulturnog identiteta koji bi ugrozio srpsko nacionalno-kulturno jedinstvo na prostoru socijalističke Jugoslavije, čime bi bio prevaziđen položaj Bosne i Hercegovine kao (središnje) regije srpsko-hrvatskog kulturnog i nacionalnog područja (...)“, zaključak je dr. Veladžić.
O ulozi bošnjačke emigracije u kontekstu vraćanja nacionalnog imena Bošnjak pisao je Admir Lisica. On je istakao da uloga intelektualaca poput Zulfikarpašića, Balića, Tanovića Velagića i drugih u emigraciji nije dovoljno temetizirana do sada. Istakao je da se ni na visokoškolskim ustanovama humanističkih usmjerenja u dovoljnoj mjeri ne tretira pitanje reafirmisanja nacionalnog imena Bošnjak ni uloga bošnjačkih emigranata u tom procesu, koji je predvodio Zulfikarpašić.
Bibliografiju i Zulfikarpašićev publicistički rad predstavila je Narcisa Puljek-Bubrić. Riječ je o 724 bibliografske jedinice, a obuhvataju njegov urednički rad, tekstove, članke, uvodnike i intervjue objavljene u periodičnim publikacijama u zemlji i inostranstvu te monografskim publikacijama.
Puljek-Bubrić je istakla da njegovom bibliografijom dominiraju tri ključne teme: bošnjaštvo, Bošnjaci i Bosna i Hercegovina.
Uz simpozij je postavljena i izložba Bosanski pogledi i putokazi: Adil Zulfikarpašić (1921-2008).