Lorde: „Melodrama”

Vlasnica golemog hita “Royals” koja je s 20 godina stigla na vrhove svjetskih top-ljestvica, Novozelanđanka čijim je hitom i Bruce Springsteen 2014. započeo koncert u Aucklandu, drugim albumom “Melodrama” potvrđuje da nije čudo jednog hita. Spojem odličnih pjesama, elektronike i organske instrumentalizacije, Lorde svjedoči da postoje goleme tržišne mogućnosti za intimistički usmjeren, ali masovno popularan art-pop. Podatak da je “uzela” i hrvatsku putovnicu, jer je porijeklom „naše gore list“, možda je kuriozitet, ali godi imati ovakvu dijasporu. Otkad je 1978. snimio album “Rust Never Sleeps” i kao “tradicionalist” dao podršku Johnnyju Rottenu i punk-sceni, Neil Young jedini je iz svoje generacije koji svako toliko odapne otrovne strelice prema novim (otrovnim) metama. Album “The Visitor” izravna je reakcija na dolazak Donalda Trumpa, kao što se “The Weld” bavio Zaljevskim ratom, “Living With the War” Bushevom administracijom, a s “Monsanto Years” korporacijskom GMO strategijom. Young nije samo iznervirani ideolog nego i majstor koji je u stanju snimati glazbu koja će vas opet prodrmati s mnogo strana. Sjajnim ovogodišnjim koncertom u Tvornici Ryan Adams napokon se ukazao domaćoj publici, a albumom “Prisoner” i svjetskoj i našoj javnosti potvrdio zašto je zadnjih dvadesetak godina jedan od najcjenjenijih američkih rock-glazbenika. Snimiti nakon toliko albuma još jedan ovako nadahnut kao što je “Prisoner” može samo autentični autor koji s lakoćom i jednakim uspjehom balansira između bendovske svirke i kantautorskog prosedea, intimističkih tema o prekidu veze i energičnog svjedočenja o vezi s prethodnicima iz povijesti rocka čiji niz nastavlja.