Ou Citrounìe
Counoushé aquest’erbou ? Aquelou que, ahù, en fen d’envern mete pran de couroù ent’u jardì da cità e ent’e nouaishe campagne.
Es elou que fà u fruche que roussean : u citroù. Aquelu fruche atiran u passejante qu’en pilhan susa r’erbou pèr tastà-ru, ma que marrìa sourpresa, que gust amà ! Perqué avé acò ent’ou jarden ? Avema aquelu erbou pèr fà pran de cause : una counfetura deliciousa que dame quarque fruche soulament se pouhe fà tantu toupine.
Ma maigran ra sounava « a counfetura du paure » perqué i metìa pran d’aiga pèr fà-ra !
Dam’e pele fresque metùe à lambounà quarque jorne ent’un ban ven bianc se pouhe avé un ven parfumà da regalà a u amigue. E se vouré mete rou parfum dou citran (pourtougà-amà) ent’un pastissan car fà secà ‘ste pele ent’ou fourn dam’una caroù douça e apress, un poc de sùcarou soubre, e tout acò ent’una bouata metàlica, se counserva ben !
Parlema de pastissan, su segura qu’i meté d’aiga nafra, sabé douna ven aquel’aiga maravilhousa ? da destilacian de fuelhe dou citrounìe.
Fleurs du bigaradier.
R’ueri essenciale fach dam’e soue fioù, sounà ou neroli ha pran de prouprietà : es antiseticou, repausent, regenera ra nouaisha pel e rou sen proufum es pran utilisà en parfumarìa. Que riquessa dounàia d’aquestou erbou ! E se r’u enfusioù vou apieijhessan, re fuelhe dou citrounìe vou farìan ben durmì. Ma me car dì que ço que m’apieijhe ou mai es ou parfum da fioù