Bloots wat vergeten

W M

gdrag öber dat Besinnen op sien Plichten. „Man“säe he „nu mook doch keen Theoter. De Ammer is jo noch nich vull un dat, wat in de neegsten verteihn

Doog bi uns anfallt, dat bringt wi dor noch licht ünner.“Siene Fro schimp: „Di mutt man jümmers ansteuten, ansonsten vergittst du noch diene Büx antotrecken.“„ Nu musst du di mol entscheiden, wat du meenst“anter Hein „heff ik mien Plichten vergeten or kann ik mi nich op miene Opgoben besinnen?“

Nu ward siene Hübsche opsternootsch: „Dreih mi doch nich de Wöör in Mund üm. Dat is jo wull dat Sülbige.“„Dat is dat nich“verseuk Hein ehr dat to verkloorn „wenn ik de Müllammers nich an de Stroot stellt heff, denn heff ik dat vergeten. Wenn sik no’n politschen Schandool en Ünnerseukungsg

Wun Richter froogt, woveel he drunken harr, bevör he sik achter sien Stüer klemmt hett, denn hett he keen Erinnerung. Ninich wurr he denn seggen, he harr dat vergeten.“

Klaas Peters hett sik in’n Kroog mol twintig Euros vun Hein borgt. He vertell, dat he siene Kniep verloorn harr. Sietdem lett he sik in’n Kroog nich mehr sehn. Annerlest dreep Hein em in de Stadt. „Di heff ik jo lang nich sehn. Weetst du, dat ik noch twintig Euros vun di krieg.“Klaas Peters bekeem en roten Kopp un stamer: „Dorop kann ik mi nich besinnen.“Süh, dat is dat: Harr he seggt, dat he dat vergeten hett, müss du em dat afnehmen. Sünnerlich de Legenbüdels köönt sik ninich besinnen; all de Annern hebbt bloots wat vergeten. de