Up’n Wekenmarkt

Güstern weer mal woller Wekenmarkt un ik heff mi dar so’n beten ümkeken un na’n Slachter moss ik ok.

Dar op ‘n Markt kannst jümmer wat beleven. Srteiht dar noch vör mi bi’n Slachter ... wull seggen Fleischer, een junge Fro mit ehrn lütten Jungen, de weer woll so bi twee Jahr oolt. De lüttje Keerl weer dar unnen an’e Grund jümmer an’n snacken, ik höör mi dat denn ja an un keem dar eerstigmal nich so recht achter, aber tolest verstünn ik em doch. He sä jümmer ... Wurst ... Wurst ... Wurst! Siene Mama harr ehr Fründin darbi, de beidlen weern egaalweg an’n snatern un höörn den lütten Keerl dar unnen överhaupt nich. Tolest weer em dat to bunt un he bölk luuthals ... WURST!!! Dat hörde sogar de Fleischerfachfro baven in’n Wagen. Se maak een langen Hals un denn sehg se de den lütten Bölker dar unnen stahn, se geev em ’n Stück Wust un do harrn ji dat lütt Gesich mal sehn schullt! Dat weer een lüchten segg ik jo, wi dat wunnerbarste, pusbackigste Engelslachen.