Besöök bi Hermann un „Elphi“
U p us Tuur dör Thüringen un Sachsen weer ok Bad Köstritz vörsehn. Wunnerbar, dachen wi, denn kriegt wi ja ok dat berühmte Köstritzer Beer to’n Probeern. Fleutjepiepen! De Reiseleiter leet den Bus vör een Huus anholln: „HeinrichSchütz-Haus“stunn över de Döör to läsen. Dat weer ’n Överraschen. As Komponist weer he ja woll bekannt. Geburtsjahr 1585 … Organist … Barockkomponist… 1672 sturven in Dresden … Man nüms van us Reisekoppel wuß, dat just hier sien Heimathuus weer. De Museumsleiterin in är lebennig, fründlik Aart hett us upklaart, hett us vertellt van Heinrich Scchütz sien Läven un Wark. Besunners intressant weer ok de Sammlung van Fleiten. Meist twee Dutz van verscheeden Form un Klang hett se us vörstellt un ok vörspäält.
Wi sünd kunnig wurrn, dat dit lüttje Wahnhuus nu as Gedenkun Forschungsstelle för Middeloller-Musik bruukt ward, siet 1991 „Schütz-Akademie“ Man mutt sulben is in den gewaltigen „Elphi“-Palast sitten un sik na all Siden umkieken, denn ward’n gewahr, wat
nöhmt. Kinner un grode Lü kaamt bi’nanner, maakt mit’nanner Musik up ool Instrumente. Man mutt sik wunnern, wovääl Aktivitäten in dit Huus mögelk maakt werd. In’n Oktober dit Jahr gifft’t een Heinrich Schütz Musikfest. Heinrich Schütz kunn tofrä’en wäsen, up wecke Aart sien Huus vandagen bruukt ward.
Een Överraschen, wi kunnen een Fahrt na Hamburg mitmaken. Kunzert in de Elbphilharmonie weer anseggt. Vääl is över dat klotzige Huus seggt, schreven un wiest wurrn. Nu för us de grode Momang, dat Huus is sulben kennentoleern. Unnen an de lange fCr’n wunnerbar Indruck dat „Interieur“maken deit. Na, un denn eers de Klang van de Musik, de up een „anflagen“
Rulltrepp gungen de Ogen na baven. Man kunn meenen, se föhrt wiet rup in’n Heven. Darna noch Treppen ehr man up de „Plaza“anlangt, wor man Rundsicht över heel Hamburg hett Na’t Äten in’t Restaurant gung’t noch höger rup in den „Groden KunzertSaal“Stockwark darteihn. De Platz weer ennelk funnen, dicht bi’t Podest, wor dat Orchester to sitten kummt.
Dat Nationalorchester ut China weer kamen. Twee Musikstücken van chinesche Komponisten maken den Anfang. In dat twede Stück, een Violinkunzert, weer Maxim Vengarov de Stargast. Wunnerbar kummt. Wenn’n de Ogen dichtkniepen deit, kann’n sik van all de Saalpracht ok nich aflenken laten.
sien Spälen up de Violin. He kreeg düchtig Bifall. Alleen wägen em harr sik dat Kamen al lohnt. Man do keem denn noch de föffte Sinfonie van Schostakovich achterher. Man kann’t blot mit den Utdruck „gewaltig“beschrieven. De Minschen in’n Saal, de gerammelt vull weer, weern so begeistert, dat dat In’e – Hannen – klappen garnich upholln dee. De Musikers ut China wiesen dör een fien Grienen, dat se ok tofräen weern, to Recht mit är Spälen, un ik meen, ok mit de tolustern Lü. Ik denk, dat weer nich dat leßde Mal mit’n Besöök bi „Elphie“.