De moje, schunken Wiehnachtsboom
Veer Lü krabbelten in‘t Auto: Opa mit de dree Enkelkinner. Hör offizielle Updrag keem direkt van Oma: „Wiehnachtsboom besörgen! Dat warrt Tiet, fief Dag vör Hilligobend un jümmer noch keen örnliken Boom! So geiht dat doch nich! Opa! Wi hebben doch dit Johr toseggt, dat wi beid Ollen dat Fest organiseeren willen!“
Opa harr glieks dree Wiehnachtsboom-Verkoops-Platzen in ’n Sinn. Up de eerste weern meist blots lüttje Booms. „Dat sünd Fichten, Opa…“sä Marie, un Tom meen: „De kösten blots acht Euros. Dor könen wi denn glieks dree van kopen.“Man Opa weer bang, dat Oma de dree billige Fichten glieks direktemang in de Kamin schmieten un verbrannen wull. Up de tweede Markt geev dat wunnerbor, groote Nordland-Tannenbööm. De lüttjeste weer dreiuneenhalf Meter hoch un köst söbentig Euros. „Hest du sovööl Geld, Opa?“, fraag Tammo. „Jo, dat woll…“, sä Opa, „…man, de Boom is to groot, de geiht nich in uns Wahnstuuv. Lat uns man noch woranners kieken.“Also henn na de drüdde Markt. Dor geev dat ok Nordland-Bööm, sogor wecke van eenuneenhalf Meter an. Man, Opa un sien dree Enkels kunnen sük eenfach nich eenigen, off 1 ½ Meter to minn un to billig weer or 3 ½ to groot un to düür. De fründlik Verköperin – ok noch een jung Wicht wohrschienlich een arm Studentin för Pädagogik – höör sük dat Diskureeren tüschen de Generatschone’n Settje an, un up ’n Mol sä se: „Lewe Kinners, ik hebb hier noch wat Besünners för jo – un ok för jo Opa!“Un se wies up een Dat fallt bannig stuur, den besten Boom mit’n gode Spitz to finnen. Dar schall ja noch wat baven rup. grote Nordlandtanne, de affsiets stunn. Un disse NordlandBoom weer de beste und de mojeste, obers blots bit een Höchte van tweeuneenhalf Meter. De Spitze weer eenfach wech. Dor weer nix as hoge Lücht doröver. „Öwer de Kroon van disse wunnerbor Boom is mien Chef mit vullpackt Auto röwerfohrn – un ik hebb de Kroon affsneden. Se weer tja sowieso platt“, sä de Verköperin. Un denn sä se: „Mienswägen könen ji disse moje Wiehnachtsboom aahn Kroon schunken van mi kriegen.“
Opa un sien dree Enkels weern heel blied. So een mojen Nordland-Tanne för Null Euro! Un disse Boom schull woll de Eck mit Kamin int Wahnstuuv full affdecken, bit na baben an de Deck rup! Opa un Kinner kregen de Boom aahn Kroon mit knappe Not in hör Auto rin.
Oma slaag hör Hannen vör ’t Gesicht, as de Kinner de Wiehnachtsboom ut dat Auto trucken. De Kinner rappelden dörnanner un maakden glieks Plons, wo se dissen Nordlander utstafeeren wullen. Opa holl ’n Tollstock un meet de Höchte in de Wahnstuuv. „Allens in Reeg“, sä he. Dor keem Läben in Oma torügg: „Wor is denn de Kroon?“reep se -– un: „Sünd ji denn all dördreiht?“
Dor neem Marie, de Ollste, hör Oma an de Hand un lett hör de fein Nadels van de Nordlandtanne föhlen: „Oma, bi so een moijen, groten un dorto noch schunken Wiehnachtsboom bruukst du doch gor keen Kroon!“