LEWE LÄSER!

In disse Utgaav van „Snacken un Verstahn“geiht dat um „Glück“un um „Glückskinder“. Een Frominsch hett mal schreven: „Glück ist kostenlos, aber dennoch unbezahlbar“. An’t Enn van’t Johr or to’n Geburtstag wünscht wi us Glück. Was is avers egentlich Glück? Dorto hett Dale Carnegie schreven: „Glück hängt nicht davon ab, wer du bist oder was du hast; es hängt nur davon ab, was du denkst“. Dar is wat an, meen ik. Kummt dar up an, wo’t binnen utsüht bi een. Elkeen Minsch süht dat anners.

De een sehnt sik na dat ganz grote Glück, villicht een Lottogewinn. De annern snackt van Glück, wenn‘n to’n Bispill jüst so eben an een Unfall vörbi schrammt is: „Minsch, dor hebb ik avers noch eenmal Glück harrt“.

För annere is Glück al, wenn he mit sien Familie sorgenfree leevt. Een Fro hett dat mal so utdrückt: „Ik versöök ut jede Situation dat Beste to moken un bün tofreden. Bün ik nich’n Glückskind?“. Dat Glück as objektive Saak to beschrieven is woll nich möglich. Dat hefft all veele Minschen vergäävs versöcht. De Autor Thomas Buergenthal hett in een van sien Böker vertellt, wo een lüttjen Jung in‘n tweden Weltkrieg in een Ghetto land is un dat överleevt hett. Denn is he na Auschwitz brocht wurrn un hett ok dat överleevt. Dormit noch nich noog. Ok een van de berüchtigten „Todesmärsche“in‘n sibirischen Winter 1944/45 hett he denn ok noch överstahn. Disse lüttje Jung is wirklich een Glückskind un dat is ok de Titel van dat Book: „Ein Glückskind“.

(Ollnborger Platt)