Kump drup an, wo’t fallt

Freuher, was dar bi väle Kooplüe so Bruk, dar se mit ’n Kuffer öwer Land föhrden, üm ehre Ware an ’n Mann – of bäter seggt – an de Frau tau bringen. So uk Plünnen Bernd, as de Lüe üm neumden. He was de krägelste Katunrieter wiet un siet.

Dat neieste tau vertellen

Mit ’n Reisekuffer up ’t Rad, so trück he in de Buurskuppen ümtau, un verköffde Tüüg för Kleer, Schötten, Rock un Büxen in alen Szorten un Farwen. Van ’t besten Kammgoorn, Braomsker Wüllaoken, bit hen taun billigen Kattun. He was ’n läwenslustigen Kerl, wüßde altied dat neieste ut de wiede Welt tau vertellen. Dorbi nöhm he et mit de Wahrheit nich so jüst. De Haupsake, was, dat et so verteilt würd, as de Lüe et gern hören wulln. So stünnen dann für üm uk alltied de Dören wiet aopen.

Dat he sück de Kost för den Dag bitau upsöggde, dat verstünnd sück van sümms. Man dorbi was he uk noch körsk. Nich in elkert Huus lööt he sück nödigen. Nee, he was öwer all de Jahre war he reisede, wies warn un wüßde al in vörut, bi weckern Buur he tau weckere Tied de Fäute unnern Disk stäken kunn.

Bi den ersten köm he, wenn dar tau Freuhstückstied de leckere Baukweiten-Speckpannekauken updisket würd. Dann wüßde he uk al, wecker Fraumensk taun Middag de längste Mettwost in ’n Pott harr. Taun Naomdaogskoffe leer he sück inlaoen, wor de Huusfrau nich alltau sünig mit de Koffebohnen was, un wor ’t dortu noch ’n knusperiggen Zuckerbeschüt geef.

As he nu maol weer bi ’n bekannten Buur tau de Middagstied ankörn, was dat Fraumensk jüst taugange, den Middagspott tau röhren un oftauschmecken.

„Oh, ssü an, Bernd, du kummst nett tau rechten Tied. Kannst forts ’n Teller vull mit us äten,“nödigde se üm. Bernd keek de Frau an, keek den Pott an un see schlagfarig: „Dat kummp ganz drup an, wo ’t fallt.“– „Proot nich lange herümme un sett di daol“, nödigde se van neien. Bernd öwerlee noch bittken, dann aower leet he sück up de Achterbank daol un eet mit.

Heil verlägen

As se nu ale satt wörn, fröög dat Menske üm, ,,segg doch eis, Bernd, war mendest du vörin dormit, as de säest: ,,Kummp drup an wo ’t fallt?“Bernd würd heil verlägen un kreeg ’n roen Kopp. „,Nee, dat wull ick nich gern seggen“, anterde he artlest. „Man tau, schenier di man nich“, see dat Menske, „ick kann ’n Batzen verdrägen“. Bernd drucksede noch ’n bittken verlägen ümtau, man dat Fraumensk leet nich los un drammde solange, bit he d’r mit an ’n Dag köm: „Ja, Frau Knibbelmeier, dat was so, as ick hier herin köm, do hüng an jaue Näse so’nen mojen blanken Draopen. Wenn de nu in ’n Pott fallen was, dann was ick ’n Hüüsken wieder gaohn. Aower Gottdank, he is der kägen daol fallen. Dar hett well een Jux maakt un de Sünnenbloom een Gesicht gäven, gottloff een Gesicht mit Lachen. Lachen muntert up. Villicht wull he mit so’n „Kunstwark“Kuraasch maken. Een manipuleert Sünnenbloom villicht as Glücksbringer? Woso nich? Wenn’t helpen deit!