In’n Tuun in’n Schummerdüster
Mona sitt up Bank in ehr Tuun. En Tass Koffie hett se vör sick stahn. And Sied van’t Huus lücht de Georginen in verscheeden Klören. Winterheid un Asters bleut up anner Sied. Ok de Rosen hebbt noch Bleuten un Knospen. Se hett de Blö binannermaakt, de Rasen meiht und dat Tuunpadd harkt. De Tuun liggt moi torecht vör ehr. Se is mit ehr Wark tofrä. Nu hett se Tied, sick to verholen. Över ehr in de dick Eekenboom singt en Vögel. Wu faken hett se hier in de ganz Jahren al ünner dissen Boom seeten. De Boom hett de groot Störm vör 3 Week, de veel Malör anricht un de Bahnverkehr deelwies lahmleggt hett, good överstahn. Sünd bloot en paar Tacken un veel Blö un Eckers rünnerflogen. De Sünn geiht so langsam ünner.
As Mona dor so sitt, denkt se an de Tied torügg as se jung Een Bank in’n Tuun (Gaarn) is för elkeen een moie Stä to’n Verhalen, afsiets van Gedruus un Larm. Man schull’t dankbar geneten.
weer. An en mojen Sömmerdag weer se in Tuun and warken.Tomaal hör se en Stimm: „Könnt Se mi woll seggen, wor Hans Voss wohnt?“Verfehrt kickt Mona hoch. Vör de Poort steiht en jungen Kerl. Se geiht na üm hen. As se sien Gesicht süht, weet se nich, wat mit ehr passeert. Ehr Hart fangt an to
puckern. Ok he kickt ehr ganz verdattert an. Se seggt üm, wor Hans Voss wohnt. He bedankt sick, man he blifft stahn. Do nögt Mona üm, sick mit ehr up de Bank to setten. Se kiekt sick verlegen an un seggt beid nix. Mona överleggt, wor se üm al mal sehn hett. Do fallt ehr dat in: Ehr DaKIdin Maike un se makten en Radtour. Up Huntebrügg kemen ehr mehr jung Kerls tomöt. Dor hett se üm sehn un Maike froogt: „Kennst du de?“„Ne“. sä Maike „Worüm wullt du dat weten?“„Wiel he mi gefallt, dorüm!“
Un nu sitt he tegen ehr. Se kiekt sick verlegen an. Denn seggt he bloot en Word: „Huntebrügg“un drückt ehr Hand: „lk hebb di dor sehn un kunn di nich vergeten.“Un se seggt: „Du büst mi ok upfallen“. Se blievt up Bank sitten un vertellt sick wat un gevt sick den ersten Söten . . .Weer dat nu Tofall oder Schicksal?
Dat is nu al so lang her, man Mona denkt noch faken andeerstStünnenmitümup Bank hier ind Tuun torügg.
Laterhen hebbt se sick in Tuun noch faken drapen un sünd al mennig Jahr verheirod.
Mona drinkt ehr Koffie up. De Sünn geiht ünner un ehr Tuun liggt in Schummerdüster.