Koffee schull man recht sinnig drinken
Ik will just nich seggen, dat Jan Meyer mien Fründ is; man ik freu mi, wenn wi us in’e Mööt kaamt. Jümmer hett he gode Luun; em is dat so an, dat Lewen van een lachen Siet antokieken. Dat is so sien Snack: „Elkeen Dag gifft dat för di een Gelegenheit, so’n beten Honnig to sugen!
Lessens leep he mi in Ollnborg in de Lange Straat öwern Weg. „Wunnerbor, dat wi us hier drapen hefft! Laat us in een Café gahn, ik do di’n Koffee ut, un’n lütten Cognac dorto. Siet twintig Minuten weet ik, dat mi dat best geiht un van mi seggen kann, dat ik wiss un wohr’n glücklichen Minschen bün!“– Ik harr an un för sik kien Tiet to’n Koffeedrinken. Man Jan Meyer kannst du partout nix afslaan.
As de Koffeetassen vör us stunnen, un ok al de Cognacglöös, fung Jan an to vertellen: „Dat is man knapp een halve Stunn her, do stüür up’n Päärmarkt een Kolleeg up mi to, so’n Keerl, de jümmer’n muulsch Gesicht upsetten deit un gor nich weet, dat’n Minsch ok lachen kann. Ik heff em gor nich fraagt, wo em dat denn geiht, do fung he ok al mit dat Lamenteern an. He keem just ut’n Urlaub torüch. Nix as Arger geev dat! Faken weern de Betten in’t Hotel Klock twölf noch nich maakt. Warm Water ut de Leitung, dat kunnst vergeten. Man hier vör de Huusdöör weer dat ok nich beter. Up’t Amt harr he to doon, un de Fohrstohl weer twei. De Trepp moss he nehmen, wat’n Mallöör! Un he harr sik just ‘ne ne’e Box kofft; teihn Minuten later keem he in een annern Plünnenladen, un dor weer de sülvige Box dree Euro billiger. So’n Schiet ok! Mien Kolleeg keek mit’n Maal na’n Häven un meen denn, dat de swarde Wulk dor baben woll foors’n rejellen Regenguss bringen ward. Un dat weer doch slimm, he harr sinen Regenschirm vergeten. Jeden Dag nix as Arger! Gau leep de arme Keerl wieter un leet mi alleen stahn.“
„Meenst du, Jan, dat dat’n armen Keerl is?“, fraag ik em. „Ja“, so sien Antwoort. „Em kannst du een Glas besten Wien to’n Drinken geven, denn meent he, dat is afstahn Regenwater. He kann een Stuten mit Botter un goden Immenhonnig eten, för em is dat, as schull he’n drögen Knuust daalsluken.“– Jan Meyer maak sik dat up sinen Stohl kommodig, nehm sik’n Sluck ut sien Koffeetass un leet mi denn weten: „De Koffee is best. Sinnig drinken, denn löppt de swarde Drank so recht warm över dien Tung; un de Kehl freut sik dor bannig över, dat’n goden Fründ van ehr to Besöök kummt.“