Stille Wiehnachtstiet s!ken "n
Hnll un grnllbunt mutt dat in dn Winhnachtstint um us to wäsnn, dat wi us nich nnnsam föhlnn köönt. Man faknn mut’n dnnknn, wnckn Lü övnrdrinvt dat doch ’n bätnn mit dat LichtnrUtstaffnnrn van är Huus. Wnr’ t maag, mag’t ja woll mögnn, is’n ool Snggwins.
Gifft’ de noch, de stille Wiehnachtstiet? Oder höört de nich ok al mehr to dat, wat’t fröher mal geben hett? Säker nehmt wi us ok nu noch vör, ohn’ Hektik dat Fest an us rankamen to laten un nich alltofröh mit de Inköperee antofangen. Vääl Ladens lockt jo al lang’n mit Wiehnachtskraams.
In’e Adventstiet freust di denn up’n Inkoopsbummel in’e Stadt. Doch dar is dat ‘n Vullheit, at weern de Minschen at’n Immenswarm utflagen. Bloß luter un bunter geiht dat to. Steerns un Lechter schient di tomööt van Bagens över Straten un van Dannenbööm oder ut Schaufensters. Dat glinstert un lücht woll dusendmal up di daal. Kann ok to vääl werden. Nimmt Warmte.
Sinnigweg de Straat lang’s bummeln, dar is nich an to denken. De vääl’n Minschen drievt un schuuvt di vörut. Möß mit över Padd. All hebbt dat drock. Wiehnachten steiht vör de Döör.
De Freud’ an den Stadtbummel gung gau vörbi. Weer kien Vergnögen. Van dat Lopen up dat Steenplaster, dat Hesternum mi to un all dat lute Gedoo weer ik rein af.
Woller to Huus bün ik ‘n Ruus dör’n Busch gahn. De Padd mit de weken Dannadeln keem mi vör, at leep ik up’n dicken Teppich. Bloß Ruscheln van kahle Twieg weer tö hören. Vagelsingen? In disse Tiet jo nich. Woll schacker is ‘n Häger in’n Boom un Kreih’n schandaal’n över’n Busch hen. Hebbt dar ehr Revier. Mal sprung ‘n Haas gegen mi up, neih dr ut. Warum? Harr ruhig legen blieven kunnt. Ik dee em doch nix. Man kunn he dat wäten?
Af un an full’n Sünnenstrahlen twüschen de Tacken dör up’t gröne Moos un bunte Blöö an’e Grund. Een Farbenspääl. Sehg ut, at jagen Lechter hen un her. Verstäken ünner Sruukwark gungen ‘n Deel Höhl’n to’e Grund in. Lüttje un grode. Voß un Dachs find’t dar ehr Tohuus. Pläseerlich antokieken ok ‘n paar Kaninken vör mi up’n Padd. Hoppeln un wippsteerten geruhig rum. Is ehr Riek. An’n Ennen van’n Busch, in de schulige