Een Dag, do allns best löppt

Dat Vörjohr kummt up us to, dat Wäär is best, un so segg ik to mi sülben: Maak an dissen Sonndagmorgen‘n lütten Gang, dat is doch goot för de Gesundheit!

Ik stävel just döör usen „grönen Weg“, do föhrt een Pööks van Jung mit sien Rad up mi to. Mit‘n lachen Gesicht seggt he luut un düütlich „Moin“.

Dat versteiht sik, dat ik ok mit „Moin“anter. Achteran roop ik em noch to: „Du hest vandaag ja woll gode Luun!“He stiggt foors van sien Rad un meent denn: „Ja, ik heff gode Luun, vandaag is mien Glücksdag!“

„Jung“, segg ik to em, „dat muttst du mi verklorn!“He fangt foors an to babbeln, as harr he dor up luurt, dat dor een kummt, de he allns vertellen kann.

„Bi dat Frööhstücken fung dat al an. Dat geev witten Stuten mit dick Honnig, un dat smeckt mi best. Na dat Frööhstücken bün ik just na buten gahn un schoof mien Rad up de Straat, do sehg ik, dat dor up de Eer wat blänkern deit. Ik keek mi dat an, un wat is dat? Een TweeEuro-Geldstück! Beter kann dat ja gor nich kamen!“

Stolt wiest mi de lütte Keerl dat Fundstück. „Dat verstah ik, dat dat vandaag dien Glücksdag is!“, roop ik em to un will wieterlopen; man de Jung hett mi noch mehr to vertellen.

„Dat is noch nich allns. Noch‘n Glücksfall! Ik föhr an dat Huus van Doris vörbi. Wat Doris is, de geiht in mine Klass in‘e Grundschool. Wi Jungs möögt de all geern, un ik ok. Un as ik nu just bi ehr Huus weer, do stund se buten, keek mi an un sä ganz luut ‚Moin Hendrik!‘, un se hett dorbi ok lacht!“

„Ik graleer di, du hest denn ja woll rejell Chancen bi ehr!“, segg ik em.

Ik meen, nu hett he mi woll doch allns vertellt.

Man de Jung is mit sien Snackeree noch nich ganz toenn kamen: „Nu föhr ik na Oma un Opa, de wahnt nich wiet weg van hier in‘n Eichenweg. De freut sik jümmer, wenn ik de besöken do. Oma maakt mi‘n Tass Kakao, un Botterkoken gifft dat ok. Tschüss!“

De lütt Keerl stiggt up sien Rad un suust af. Ik loop nu ok wieter un – heff gode Luun.