Een Glück, de Iesenbahn föhrt doch
Ansprechpartner bei Fragen und Anregungen: Gaby Schneider-Schelling 0441/9988-2006
tDisse Lü arbeit’t mit: Erhard Brüchert (Oldenburg), Elfriede Coburger (Oldenburg), Detmar Dirks (Großenkneten), Rita Gnep (Oldenburg), Inge zur Horst (Ofenerfeld), Dirk Wieting (Ganderkesee) – all van’n Heimatbund „De Spieker“
Ilse harr morgen Geburtsdag. Teihn Johr schull se weern un teihn Kinner harr se to een grote Fier inladen. Oma schull kamen, de wüss doch jümmer so feine Saken to’n Speelen. De harr ok toseggt un wull al den Dag vörher kamen.
Ja, un Oma stunn nu al froh noog up’n Bahnhoff. An den Fahrplan aver kunn se sehn, dat de Tog vandagen wat later kamen schull. De Brügg över de Hunte weer hoch un keem nich woller rünner. De Techniker weern al an’n Warkeln. Na’n Stunnstied keem de Bahn ennelk,
Oma kunn instiegen un frei sik. So kunn se doch woll noch goot henkamen. Se greep in ehr Tasch un wull mit dat Smartphone een Naricht an Ilse schicken. Man dat Dings harr se doch wohrhaftig vergeten. Eendoont, jichtenswann schull se woll darwesen.
At Ilse ut de School keem, wunner se sik, dat Oma dr noch nich weer . De wull doch al fröh kamen! Se greep na dat Telefon, nee, Oma weer nich mehr in’n Huus. Se keek mit Mudder tohope up den Fahrplan.
All Stunn keem een Tog ut Omas Richt un twee, dree mal leep dat Kind nu na’n Bahnhoff, vergevens.
An’n laten Namiddag pingel dat an de Döör. Ilse leep hen: „Oma, wo kummst du denn her?“reep dat Kind. „Ik? Ut Ollnborg, so at jümmer, dat weest du doch, mien
Deern,“lach Oma un vertell, wo ehr dat gahn weer vandagen. „ Un ik heff di ok wat mitbrocht, awer dat gifft dat erst morgen, to dien Geburtsdag, mien Deern.“„Dat weet ik doch, man dat beste Geschenk is doch, dat du dar büst!“reep dat Kind mit strahlen Ogen.