Wi dröövt de Wuddeln nich vergeten – se dreegt us
Wat wi Minschen best köönt, dat is dat Vergeten. Kiekt wi us‘n Boom an, so seht wi den Stamm, wi seht de Tacken un Telgen, un ok de Blöör. Awer wi vergeet, dat dor unner de Eer ok noch de Wuddeln sünd. Dat is faken so, dat wi dor över weg seht, dat dat de Wuddeln in‘e Eer sünd, de den Boom to‘n Wassen bringt, de – mit de Hülp van de Sünn – dor wat an doot, dat he gröönt un bleuht. Ahn Wuddeln dröögt de Boom ut un so sinnig geiht dat Leven ut em ruut. De Wuddeln unner de Eer, de dreegt den Boom. Nu is dat so, een Boom kann sien egen Wuddeln nich afsagen. Awer wi, de Minschen, doot so, as kunnen wi mit de Wuddeln, de us dreegt, maken wat wi willt. Veel to geern willt wi vergeten, dat de Natuur een Nett utleggt hett, un ut dat Nett kaamt wi nich ruut. De Natuur hett us in ehr Hannen, un se hett lange
Arms. Jümmer woller meent wi, wi kunnen ehr öwerdüweln: Gau is nich genoog, dat mutt gauer gahn! Hoch is nich genoog, dat mutt höger gahn! Wiet is nich genoog, dat mutt wieter gahn! Doch wat de Natuur is, de sleit torüch, un dor kennt se kien Pardon bi.
„Tschernobyl“, „Fukushima“: Disse Wöör hefft sik bi us ingraven, se staht dorför, dat wi nich öwer den Tuun klattern köönt, den de Natuur vör us upboot hett. Vör een paar Johrn geev dat bloots een Handvull Lüüd, de wussen, wat mit een „Tsunami“meent is. Nu weet wi dat all. „Hurrikan“, „Tornado“– wo faken köönt wi disse Wöör in‘t Blatt lesen. – Wi kiekt na Nordfreesland, na de Halligen; just dor kannst du nich an de Natuur vörbikieken. Fraagst du enen Inwahner van‘e Hallig, of em bang ward, wenn he an dat Water van de Nordsee denkt, so is sien Antwoort: Nee, bang vör dat Water sünd wi nich, ok wenn de See 20 bit 20 Maal in‘t Johr bit na use Huusdöör kummt. Awer vör de Nordsee un ehr Water hefft wi Respekt!
Respekt schöölt wi hebben vör de Natuur, Oog un Ohr wiet apen maken för dat Doon van de Natuur, nich gegen ehr anstüürn, mit ehr an enen Strang trecken!