Stefan Tinneberg: Glück un Leed sünd dicht bi’nanner
Geern kickt Stefan Tinneberg up sien glücklich Kinnertiet un sien Tiet as Jungmann torüch. Sine Öllern stunden siet 1963 mit „Blumen Tinneberg“in Ollnborg an de Hundsmühler Straat up ehr egen Been. „Mien Loopstall stund unnern Warkdisch in de Gorneree, so kunnen mien Öllern jümmer een Oog up mi smieten“, seggt Stefan mit‘n lütt Smustern. Later wurd mit de Jungs ut de Naberschupp, de dat sülvige Oller harrn, männigmaal wat up de Been stellt. „In Eversten harrn wi dat gröne Paradies direktemang vör us Huusdöör. Dat Swemmen in Seen weer anseggt, un just so dat Rumschippern mit Floß, dat wi us sülfst boot harrn“, vertellt Stefan Tinneberg noch vandaag mit lüchten Ogen. Wecken Beruf he anstüürn kunn, dor hett he sik lang kien Gedanken över maakt. Amenn Goldsmitt oder doch Buur? In de Ferien weer he faken bi‘n Schoolfründ, un de sien Öllern harrn enen Buurnhoff. „Buur, dat weer mi woll topass.“Sien Schoolpraktikum maak he bi‘n Ollenburger Gorner, un achteran hett he nich mehr van Goldsmitt un Buur snackt. „Man mien Öllern wulln mi nie nich fastleggen“, lett mi Stefan weten. Na‘n Johr „Höhere Handelsschule“lehr he in een Ollnborger Gorneree up Gorner mit de Richt „Zierpflanzen“. Na de Lehrtiet mell sik de Bundeswehr. „To disse ‚Firma‘ wull ik nich“, dat stund för Stefan fast. He maak sinen Zivildeenst in een „Seniorenwohnheim“in Eversten, un hier weer he de „Mann für alle Fälle“. As he den Zivildeenst achter sik harr, gung dat foors na Dänemark. In een modern Gorneree kunn he noch rejell wat tolehrn. „An disse wunnerbor Tiet denk ik jümmer doch geern torüch“, kummt Stefan noch vandaag in‘t Swarmen. Sine „Wannerjohr“mit Praxis brochen em denn na de Gorneree Hettenhausen in Ocholt. „Van‘t Fack her un ok van de Minschen her hett mi dat hier best gefullen, un so wurrn ut een Johr twee Johr“. As he den „Gärtnermeister“in sien Tasch harr, gung dat torüch na den Bedrief van sien Öllern. „Mien Vadder hett mi all Freeheiten laten. Ik droff utprobeern un dor ok up de Nääs bi fallen“, vertellt Stefan. Af 2003 harr he dat Leit van den Bedrief, un he soch ok wieterhen Stütt un Stöön bi sinen Vadder. Bloots dree Johr later is sein Vader sturven. Een groot Hülp an sien Siet weer sien Froo Gudrun, de „Floristikmeisterin“weer. De beiden harrn sik in de Berufsschool kennenlehrt. 1998 fungen se an, sik Gedanken to maken över enen grötteren Befrief; un teihn Jahr later harrn se dit Projekt best klor krägen. Beide wullen van disse gröttere Gorneree wat hebben, man denn keem allns anners. Na een lang, swoor Kranheit keem sien Gudrun al dree Johr later na‘n Karkhoff. „Worum deist du dat nu noch?“, dat weer faken de Fraag, de sik Stefan stell. „Mine beiden Deerns, un dor de Gorneree to. För mi weer bloots noch dat ‚Funktionieren‘ anseggt“, lett mi Stefan weten, kickt he up disse swore Tiet torüch. Vandaag is dat Glück vör em torüchkamen; un he kann, geiht dat um de Geschäften un ok um em sülfst, mit Optimismus in de tokamen Tiet kieken.