Huuspotz em Fröhleng
Op Jöck jonn? Von wäje, dat kömmer ons eesch emol afschmenke. Zohuus bliewe es aanjesaht. Besde ene Wibbelstähz on häs emmer Hummele en de Hemp, kannsde nit lang op de Kautsch kläwe bliewe.
Nä, dann mossde en de Häng speue on wat donn. Minne Vörjahde hann ech schonn op Fröhleng jebrasselt, on jetz moss dat Huus von drenne draan jlöwe.
Wat hät min Omma selech fröher emmer jesaht? „ Dat janze Johr öwer kannsde ‘ne „Kölsche Wisch“make, äwer eemol em Johr moss et ene Huuspotz sin, Kengk!“Dann hät se ene Rongkömschlach jemaht, bes dat janze Huus blitzeblank wor (och de letzde Ecke!) Jenau dat donn ech jetz och. Ärmel opjekrempele on lossläje met Staubsaurer, Mopp, Potzemmer, Lappe on Böösch!
Wann hammer denn et letzde Mol dat Möbelemang von de Wäng jerötscht? Leck mech en de Täsch, wat sech dohenger on dodronger nit all aanjesammelt hät! Pöngele von Fluse on Flocke onger’m Heiabett on owe op’m Kleederkast! De jriese Jahdenge flöck en de Wäschmasching jedeut, domet se widder wie schneejlöckskeswiss vör’m Fenster fladdere.
Dann dat Pahkett speejeljlatt poleert, och wenn dä Sven-Döres, dä zohuus emmer op Söck statt op Schluppe erömlöpt, schonn dreimol usjerötscht es. So’ne Fröhlengshuuspotz hät hee Tradizzjohn.
De alde Jermane hannt domols em Fröhjohr emmer ehr Höhle propper usjefächt, öm domet de Wenter-Dämone eruszoschmieße. Mi Huus strotzt nu vör Proppertät janz ohne Dämone on ohne Dreck, doför hann ech et nu äwer fies em Rögge von de janze Wulackerei!
Monika Voss