Em Paradiss feng et aan

Et jöwt doch nix, wat eenem mieh verlockt als wie jrad dat, wat verbode es. Dat kannsde en de Bibel em alde Testamäng nohläse. Em Paradiss feng et schonn aan. Dat raffineerde Ev hät däm brave Adam, dä ene treue Schlupp jewäse sin moss, so lang met sinnem verbodene Appel en de Ohre jeläje on erömjequängelt, bes dä ärme Kähl schwach jewohde es on sinnem Fräuke dä Appel afjeplöckt hät. On wat es dat Äng vom Leed jewäse? Knatsch on Knies met ons Härjott on -zack!hätte dat Duo erusjeschmesse us däm schöne Jahde Ede.

Och hütt hät mr em Läwe vill Leckeres öm sech eröm, äwer dat Plöcke es fies verbode! Wat säht mr sech dann? Wenn et keener süht, dann mäkt et doch nix! Mr kann prima jet henge eröm donn, mr darf bloß nit eso dusselech sin on sech dobei erwesche losse. Kleene Ströppkes freue sech, wenn se henge eröm janz stickum Jummibärkes stiebitze, wenn de Mamm all dat, wat lecker söß es, verbode hät. Wie offt häsde fröher stickum jrad dat jedonn, wat mr nit jedorft hät! Wieso eejenslech fröher? Och hütt janz ejal wie alt mr es, deht mr emmer noch am leewsde dat, wat eejenslech verbode es. On wemmer emol ehrlech es, mäkt jrad dat dä jrößde Spass. Fröher wie hütt schmecke doch de Kehsche us däm Nohber sinne Jahde am besde odder nit? Dovon könne och Lütt e Leed senge, die kinne Nohber met Jahde hannt, on et mösse och nit Kehsche odder Äppel sin. Leckeres jöwt et jenoch rongkeröm öwerall. Äwer Vörsecht, so’ne Kick kann och fies donäwer jonn. Dat Äng vom Leed es hütt nimmieh Knatsch on Knies mem leewe Jott. Wä sech em verbodene Revier am erömdriewe es, künnt och hütt noch erjenswo von erjenswäm erusjeschmesse wähde!

Monika Voss