Ocktober janz en Jold

Wat dä Petrus, dä do owe för et Wähder zoständech sin soll, et diesmol joot met ons all jemeent! Hammer nit ene jüldene Ocktober wie ussem Belderbook jehatt?

Temperatürkes wie em Sommer, Alt on Jong drusse op Jöck, de Terasse em Sonnesching rabbelvoll, op de Bänk em Hoffjahde wor ki Plätzke mieh zo kreeje, on owends en de Aldestadt jeng de Post af bes noh Meddernacht wie op Palma!

Wat för ene Aldewiewersommer! Nu sach ens ehrlech, wie kammer sech bloß so’ne fiese Name för so’n schöne Johresziet enfalle losse! Dä dusselije Usdrock moss e Mannsbeld erfonge hann, so e Modell Matscho! Angers eröm jesenn, künnt mr doch och sare Aldekählssommer odder? Nä, dä fiese Usdrock alde Bühdel kütt mech jetz nit en dä Kopp! Ech well jo hee keenem op dä Schlips träde. Och wenn mech all de Anglizismen öm mech eröm allmählech op dä Keks jonnt, deht mech en däm Fall hee dat englesche Wohd Indian Summer prima jefalle! Do moss ech direktemang aan so’ne rösije Indijaner, en staatse Rodhuut op’m Pähd denke met enem Pöngel bonte Federe am Kopp on vill Färw em Jesecht. So’n Palett von Herwsfärwe wie mr se em Momäng drusse aan de Bööm och fenge kann. Dröm hann ech leewer so e Modell knackije Winnetou för Oore als wie ene klapprije Kähl odder en ahl Möhn. Nä, jank mech fott met Aldewiewersommer!

Schad bloß, dat sech jetz am Wocheäng dä Indian Summer am dodörchmake es!