Ene schlaue Spruch passt emmer

Mer Düsseldorwer send doför bekannt, dat mr eesch emol nit op de Schnüss jefalle send on owedrop och för jede Sittewazzjohn, ejal för wat och emmer, ene schlaue Spruch parat hannt. Ene Hoope Sprüch för alles on nix, mol passe se wie Pott on Deckelche on mol och nit. Künnt et sin, dat dobei villeech Kwantität öwer Kwallität jeht?

Hütt es mech jrad dä schöne Spruch am enfalle: Watte hütt noch kanns besorje, donn et jetz on bloß nit morje! Dat deht doch ehrlech vör Motivazzijohn schreie on mösst selws enem Mödköttel vom Typ Kautsch-Potato Hummele en de Bux brenge. So’n Vörstellong alleen, hütt noch flöck fähdech met ejal wat och för ene Brassel zo wähde, öm doför am angere Daach nix mieh op’m Projramm stonn zo hann, dat hät doch jet!

Stopp emol, bevör ech jetz wie doll en de Häng speu on met de Wulackerei aanfang, fällt mech doch jrad em letzde Momäng noch ene Bremsklotz en: Am Owend fängt dä Fuule aan zo ahbiede. Dat säht doch mi Hezzblättche, dä Charly-Drickes emmer janz süffisant, wenn ech owends emol ejal wat noch donn well. Nä, nit met mech! Ech loss mech doch nit von de janze Famillich verhohnepiepele, bloß weil et mech kooz vör Meddernacht noch enfällt, ons rabbelvolle Kabüffke opzorüüme. Nä, bloß nix öwer’t Knie breche, morje es och noch ene Daach! Dat hät min Omma selech emmer op de Zong jehatt on met däm Spruch hät se aan jedem Tohuwabohu vörbeikicke könne. On wie säht mr hee bei ons aan de Düssel so jähn? Kütt mr hütt nit, kütt mr morje! Jenau, dat dusselije Kabüffke kann bes morjefröh wahde, denn Morjestond hät Jold en de Mull. Wat sähste nu? Do besde platt, wat?