Saarbruecker Zeitung

Nòòperscha­ft óm Durf

- Gérard Carau lebt im moselfränk­ischen Beckingen.

Ich sénn ómzéngelt vo Nòòpern. Vor meim Haus steht mei Elternhaus, direkt anner Hauptstròò­ß. Off der anner Stròòßense­it en Autohaus ónn en Landmaschi­nnengeschä­ft. Dòòderhénn­er geht de Eisebahn vorbei. Vill Verkehr ónn Krach. É meim Elternhaus wahnt awei mei Bou mét seiner Fraa, ónn aich sé froh, datt er’t iwwerhóll hat. Mei Pappen hatt et halwer selwer gebaut. So en Haus hat „Geschichte“, dat gewwt ma nét gär aus der Hand. Rääts danäwen an der Hauptstròò­ß wahnt et Lena, ganz allään, seit sei Mann doot éss. Mémm Lena halle mer noch Nòòperscha­ft – wemma mò Öl bestellen móss odder Äscht von de Bääm riwwerhäng­ken… Dat Haus lénks danäwen éss seit e paar Joaren fescht én orientalis­cher Hand. Dòò wahnen en Haufe Leit, ich kennen nur e paar mét Namen, eijentlich nur de Mohamed, mét däm ma schwätzen kann, wenn mò eppes nét stémmt. Hénner mir wahnt e Famill, wo aus der ehemalich DDR kémmt, aus Bautzen, wo mir héi immer an’t Gefängnis denken, dat awwer ganz scheen sénn soll. E rouhisch ónn fleißisch Famill, ma sitt se de ganzen Daach nét, weil allen zwo schaffen. Nur wenn se én Urlaub fahren, fròen se, ob mer e béssjen óff alles óffpassen kénnten. Hénner däm Haus vom Lena hann fréijer Obschdbääm gestann. Haut éss dòò nur noch e Wies, wo ab ónn zou e klääner Mann sei großen schwarzen Hónd träniert. Ich sétzen zwéschen meinen Nòòpern wie der Vuul én seim Néscht. Aich doun innen neischt ónn séi lóssen maich én Fridden – wat wéll ma meh? De Famill éss beisammen, ich hann direkten Zougang zur Vergangenh­äät ónn sénn net abgeschnie­t von der Welt. Awwer e Gespräch iwwer de Gaatenzaun, wie fréijer, e Gespräch óff Platt, éss némmeh drén, dòòfor éss de Zeit zou weit fortgeschr­itt óm Durf… .............................................

 ??  ??

Newspapers in German

Newspapers from Germany