Jeeder hadd sei glääner Fimmel
Ob Ticks oder Sammelleidenschaften – nahezu jeder hat Angewohnheiten, die dem ein oder anderen seltsam erscheinen mögen.
Glääne Fimmele mergd mer nuur danne rischdisch, wammer gans genau hinguggd. Meeschlisch, dass sisch ääner immer aan der Naas graddsd odder allgebodd mid de Aue dswinggerd, wie wennem ebbes nin geflòò wäär. Isch hann schunn Leid mid Fimmele gesiehn, die sinn sunschd eischendlisch gans figgs gewään. Awwer die sinn midem Jubbe linggs erum gemuschderd erumgelaaf odder hann die Kabb midem Schnabbe nò hinne aangedsòò. Annere hann jeeder Sadds mid „Ei“aangefang odder mid „Heer doch mòò dsu. Naddierlisch gebbds aach Fimmele, bei denne sisch ääner ebbes in de eischne Sagg ninmachd. In meiner Gneib, dò dringgd ääner immer drei Bier unn e Kurdser unn hinnerhäär saader danne, er wäär eischendlisch geesche de Algehool. Isch kenn dò ääner, der kennd ääner, woo all Brille sammeld, die woorer als Naasefahrrad jeemòòls gehadd hadd. Demm sei Fimmel iss, dass in seim Wohndsimmer vun der Degg e Nedds runnerhängd, woo all die Brille draan uffgehang genn sinn. Dò iss iwwer die Jòhre e Brillebaam vun der Degg uff de Boddem gewaggs. Mei ään Schweschder hadd aach soe Sammelfimmel. Die sammeld Ellefande. Äämòò hadd se dòòdemid aangefang unn kann jeddse nimmeh uffheere. Wann die e Geburdsdaach hadd, griddse kä Bluume, kä Grimsgraams unn kä Schdaabfänger geschenggd.
Die gridd allgebodd nuur Ellefande. Groose, glääne, digge, dinne, aus Hols, aus Blasdigg, aus Bordselaan – was wääs isch aus was die ganse Dinger gemachd genn. Nuur e eschder Ellefand hadd se noch nidd gridd. Das wäär danne wirglisch es Greeschde, was mer der noch schengge kinnd. Ich fròò jòò nidd, was bei eisch so gesammeld gebbd! In de Feerie hann isch ääner gedroff, der hadd de Fimmel gehadd, dasser iwwer alles schwäddse kunnd, aach wanner mòò niggs dse schwäddse gehadd hadd. Der iss soe Halbschduddierder gewään. Unn woo däär schunn iwwerall gewään iss unn was der alles gesiehn gehadd hadd – dò bischde baff gewään! Awwer nòòhäär hadd mer gemergd: Der iss aus seim Loch noch nie rischdisch erauskumm. Alles nuur midem Finger uff der Landkaard! Dò kammer mòò siehn, woo so e Fimmel doch hinfiere kann. Eischendlisch binn isch froh, dass isch gaar kä Fimmel hann. Wenn iwwwerhaubd, danne schreib isch ab unn dsuu uff, was die Leid mer so verdsähle. Awwer dass so ebbes e Fimmel wäär, gääd isch jeddse nidd graad saan.
schreibt in rheinfränkischem Dialekt. Weitere Informationen im Internet unter www.nachtgedanken-saarland.de