Saarbruecker Zeitung

E frei Gebess em Bus

Karin Klee gönnt Hollywoods­tar George Clooney jede Auszeichnu­ng. Einen Preis für sein Lebenswerk verdient hätte ihrer Meinung nach aber auch ein Busfahrer aus Kindertage­n.

- KARIN KLEE LEBT IN WADERN.

Et woär e Schock. Et hat mich getroff wie e Neunmillim­eter-Geschoss direkt en‘t Kneij: Se han de George Clooney foär sei Leäwenswer­k geehrt. Eich han dat nur so neäweher metgrid, trotzdeäm schrecklic­h. Net datt eich deäm gurre Schorsch dat net gönne gäng. Awwer es ä dofoär net noch e bessi ze jongk? Es‘ä krank? Foär so ebbes mischd‘et eijentlich e Alderbesch­ränkung gä. Saa mä mo, kä Preis net enner minischden­s 80 Joähr, leijwer driwwer. Datt mich dat beschäfdis­cht, hat e ganz äänfache Grond: Wär der ald Clooney e Mettnich orrer Millwed offgewaas, eich hät ne em Primstaler Kennergaar­de träffe misse, mir se nämlich ääner Joährgang. On die Kennergard­ezeit es, wenn‘ich lang genouch driwwer noodenke, so lang gar net her. Naddierlic­h han‘ich mä net alles behall, ganz klar. Awwer die Gesichder, Sprich o Biller von deäne Lichtgesta­lde vo domols se bis haut wie nau. Do sen die klääne Trabante em Kennergaar­debus. Die Kenner lache o grääsche: „Schneller Bobbeller! Schneller Bobbeller!“. Dä Bus rombelt durch‘t Dorf. Der Mann aam Steijer grinst o kaut mo vo links, mo vo rechts off seim Stomberesc­ht. Dä Fahrer muss niese, dä Stombe fleijt bei de Deiwel: „Haarziggas­petzi!“. Alles guggd aandächtis­ch no voär zum Lenkrad. Dä Fahrer find sei Stombe nommo. Wie dä Bus hält, stescht ä de Stombe en de Sack, greift en sei Mund, zeijt et Gebess raus o lessd‘et hochkant zwesche seine Fengere kläppere. Dä Bus joolt. Dä Bus tobt. Kennerscho­uh trampele. Nooher em Kennergard­e es kä so Bombestemm­ung me. Schad. Do dud mä bloß spille, bastele, all Sorte vo Sand (gesibbder, trockener, nasser, dreggijer, sauwerer) verhannele o moole. Wat mä ewe so schafft, we mä sonschd neischt hat. Mei Mama han‘ich owends aagehall, se solld doch aach mo ihr Gebess auszeije o bessi aan dä Loft zawwele losse. Die konnt dat net, die Zänn woäre all aagewaas. Der Name von deäm sagenhafte Busfahrer met deäne tolle Talente woär Tell. Ijärscht vill spärer han‘ich irjendwann mo rausgefonn, datt

Tell gar net der echte Name von deäm Mann geween es, Tell also sei Künstlerna­me woär. Eich ka mich net erinnere, datt dä Tell jemols dofoär, darr‘ä Generation­e vo Kenner froh gemach hat, e Auszeichnu­ng grid hät, obwoll ä 91 gän es. Dat met deäne Preise es jo vo Nadur aus ongerecht o geft sowieso iwwerschät­zt. Ich well‘et mo so saa-e: Et Lob kemmt – wie de Woährhäät – gär ze spät. Aam Enn zijält, wat von ääm iwrisch bleivt.

 ??  ??

Newspapers in German

Newspapers from Germany