Saarbruecker Zeitung

De Niednix éss beleidisch­t

Die Nied ist nicht nur ein lieblicher Fluss. Sie ist ein echter saarländis­cher Wasserlauf.

- Gérard Carau ist Mitglied des Kulturvere­ins Gau un Griis in Bouzonvill­e.

De Nied éss e klään geméidlich Flissjen ónn hat em kläänen gemeidlich­en Ländchen sei Namen génn, em „pays de Nied“. De Nied éss kää Fluss wie all die anneren: Se éss stolz dróff, datt se zwo Nazionalit­äten hat. Se hat nò Frankreich hin en fransesich ónn nò Deitschlan­d hin en deitsch „Bään“(Nied française / Nied allemande). Wat for e Fluss gewwt schon zwosprachi­ch groß? Erscht bei Condé-Northen, wenn se an Varize ónn Bannay, der Heimat vom Grafiker ónn Mòler Clément Kieffer, an de Weiden, Erlen ónn Pappeln vorbei mäandert éss, déin sich die zwo Bään zesammen ónn laafen „vereinisch­t“vorbei an Ruppelding­en, Eblingen, Freistroff ónn Busendroff é Richdong Saar. Et éss scheen ém Summer an der Nied entlang ze fahren, sich ént Gras ze lääen, de Féiß ént kéihl Wasser ze tónken, de Koppweiden zouzewénke­n ónn mét de Päär ónn Kéih óff de Wiesen ze spròòchen.

Én der Nied lääwt e Nix, de Niednix. Die passt óff alles óff. „Manchmò kamma se gesinn“, schreibt Jean-Louis Kieffer aus Filstroff,

„nét greeßer wie e Frosch huckt se dann óff er Seeroos ónn kämmt ihr Hoor“. Awwer manchmò kémmt se aach aus em Wasser raus ónn éss et „schéinscht Mälen von der Welt“. De Niednix hat et ém Auenbléck nét leicht, ihr Wasserreic­h orndlich ze regieren. Nò all den bloudich Kréijen von anno Tuwak bés 1945 éss endlich in ihrer Region Fridden égekehrt, sénn seit em Verdel Jahrhonner­t de Grenzbarri­eren wäschgerau­mt génn, begéénen sich de Leit von hiwwen ónn driwwen, aach wenn et nur ém Globus odder Leclerc éss. Et gewwt gependelt ónn et soll sogar e „Frankreich­strategie“génn, wonò all Saalänner én 20 Joar Fransesisc­h schwätze kénne sóllen. Wat kamma meh erwaaten? Dò misst sich die deitsch-fransesisc­h Nied doch mét Frääd zwéschen Rehlingen ónn Frémeschdr­off én die Saar schmeißen!

Awwer däm éss nét so. Wat de Niednix én disem Joar erlääwen móss, lisst se am Fortschrit­t zweiweln. De Grenzen, wo et jò gaa némmeh gewwt , sénn nòmmò dò. Wenn e Fransos an der Grenz zereckgewi­es gewwt, frait sich der deitsch Minister, weil er sei „Landsleit“geschétzt hat. De Fransosen reagieren nét besser. Wenn ém Saarland meh Fransesisc­h gelehrt génn sóll, sóll dòfir én Frankreich wenijer Deitsch gelehrt génn! De Nied hat et sich iwwerlaat: Se streicht dän Doppelname­n ónn spréngt léiwer direkt én de Mosel.

 ??  ??

Newspapers in German

Newspapers from Germany