Lénks ó rääts kamma doch nét verwexeln! – Werch ein Illtum!
Links oder rechts – in der heutigen Parteienlandschaft ist das Unterscheiden schwierig geworden, meint unser Mundart-Kolumnist.
Nadierlich kamma lénks ó rääts verwexeln odder némmeh wéssen, wo lénks ó wo rääts éss. Wie vill Leid han dòmét Huddel! Mei Fraa demonschdriert mir dat jeden Dach, wenn se durchenanner kémmt, wemma ihr de lichdich Lichdong, paadong: de richdich Richdong weise wéll. Dò moss ma Gedold han.
Die Woarhät lò ówen (óff Hochdeitsch nadierlich geschriew) stammt aus däm kurze Gedicht
Produktion dieser Seite:
Martin Wittenmeier, Markus Saeftel „lichtung“vom Ernst Jandl von 1966. E lísdijer, e hénnerfurzijer Wääschweiser, der wo ganz ónschóllisch daherkémmt. Wéll uus de Richdong weisen (wérklich?), macht awwer nur klar, datt dat nét so ääfch éss, datt ma dò ganz leicht én de Irr tappe kann, ohne datt ma et merkt. Ón dat ka schlémm Foljen han. Lénks éss nét nur ääfach lénks ónn rääts nét nur ääfach rääts. Mét lénks ónn rääts sénn Werte verbónn. Der Jesus, uuser aller Vorbild, sétzt nét irjendwo am Désch vom Herrn, sónnern rääts vom Thron von seinem Pappen, nét lénks. Onn jeder, wo eppes óff sich hält, wéll óff die rääts Seit. Je weider lénks ma vom Gaschdgewer am Désch sétzt, deschdó wenijer gewwt ma äschdamiert. Ma móss also arisch óffpassen, a welche Platz ma gehuckt gewwt, wemma irjendwo égelaad éss. Sich vo selwer nò rääts setzen, wemma eijendlich fer lénks vorgesinn woar, éss é feine Gesellschaften e schwer Vergehen, e Sénn. Wän ma nét verknuuse kann, dän lisst ma lénks laijen. „Pass óff, dat lò éss e Lénker, däm kannschde nét trauen“, kamma haut noch gelejentlich heeren.
Én der Polidik kémmt et allgebott vor, datt lénks ónn rääts durchenanner kómmen, dat ma die ää Pardei von der anner némmeh ónnerscheide kann. Dat woar schon émmer so. Wer kónnt vor dreißisch Joaren de „Volkspardeien“, wenn et dróff aakómm éss, noch wérklich vonenanner differendsieren nò „r“ónn „l“? So nägschd woaren se beienanner. Ónn haut? Haut génn de Wähler absichtlich wórres gemach. Dò pécken sich die, von däne ma gemennt hat, se wäre lénks, aus em Programm von de ganz Räätsen dick Brocken raus ónn gehn dòmét hausieren, als wär alles óff ihrem eijenen Méschd gewaas ónn alles misst nòmmò én de „richdich Richdóng“zeréck. Dò gewwt aus dem „l“en „r“, eh de dich versinn haschd.
Der Jandl hat óff sei verschmitzt Art scho recht gehat. Ma éss als Minsch ónn erscht recht als Bürjer wie e Gewidder én de falsch Richdong gezoh génn ónn móss greilich óffpassen, datt äänem nét en „x“fer en „u“vorgemach gewwt – odder ewen en „r“fer en „l“