Kaschpertheater met em Rotkäppche
Ein Besuch im Puppentheater war für unseren Mundartkolumnisten Anlass, darüber zu philosophieren, wie Märchen heute aussehen würden.
VVomreet pmaeairnWeuzwchäeä wEnarkeiclch her im Kaschpertheater in Kaschtel – fa met ne noo Berlin se fahre, sinn se noch zu kleen. „Rotkäppche“iss uffgefehrt woor. De Saal war gestupptevoll unn alle Kinner ware ganz begeischtert.
Sie hann met große Aue de Puppe zugeguckt unn nadeerlich net gemerkt, dass unsichtbare Leit hinner de Kulisse die Hänn met drin hann. Die losse die Puppe spiele – unn oft aa danze. Viel Kinner – unn aa Erwachsene – hann de Indruck, dass alles, was ne uff de Biehn vorgespielt werd, wärklich bassert. Sie sinn met
Herz unn Seel debei, nemme alles ganz ernscht unn rufe immer ganz laut noo, was ne vorgesaad werd.
Gespielt woor iss noch die alt Fassung vum Meerche: de Vadder hat sei Määde dief in de Wald geschickt, fa de Oma imme Korb Kuche unn Wein se bringe. Imme moderne „Rotkäppche“däät das Määde de Oma Müsli met Hawwermilch unn Viddaminsaft bringe. Awwer doomols hat die Oma noch net uff Kalorie uffgebasst – deswää hat se joo misse im Bett leije.
De „beese“Wolf hat`s Rotkäppche ringeleet. Er hat die Adress vun de Oma erausgefunn, iss vorgeloff, hat die Oma gefresst unn hinnerher ‚s Rotkäppche. De Färschter hat die zwää am Schluss ausem Bauch vum Wolf widder rausgeholt. Dann hatter schwere Steen in de Bauch gefillt unn ne widder zugenäht. Wie de Wolf Dorscht kried hat unn amme diefe Brunne Wasser trinke wollt, isser dort eningefall unn war doot.
Bei immer meh Begriffe iss ma heit awwer nimmie sicher, ob ma se noch benutze däärf – ohne annere uff de Schlips se trete. War de Wolf vielleicht e Wölfin? Isser wärklich bees? Ma kennt sich joo uff „Das angeblich Mensche fressende Dier met odder ohne
Gebärmodder“eenische.
Heit däät de Wolf bestimmt vegan lääwe, obwohl kenn Wolf leicht aus seiner Haud – odder seim Schoofsbelz – erauskommt. E modernes ‚Rotkäppche` wär metteme Wolfsmädche samme uffem Wää, fa de Oma imme Korb e Geschenk se bringe – unn unnerwäägs dääte se Pilze im Wald sammele.
Obwohl ma im Theater die „grausam“Originalfassung geguckt hann, hat`s meine Enkelcher aarisch gut gefall. Ich hann ne also fa Fasenaacht Rotkäppches-Koschtieme kaaf. Doo hat`s Zoores gebb! Sie wollte sich liewer als „Indianerfraue“veklääde – awwer das wär joo „kulturellie Aneischnung“geween. Die zwää sinn dann doch als „Rotkäppcher“gang – well ich jedem in seim
Korb e Indianerhalskett unn e Stärnband met Feddere vesteckelt hann.
„Plattmacher“Günther Hussong aus Kirkel-Neuhäusel schreibt in rheinpälzischer Mundart. Referenzen, Publikationen und Bestellmöglichkeiten für seine Mundart-CDs unter www.mundart-saar.de