Η βέσπα τρέχει
Είναι νομίζω από τις πιο απολαυστικές σκηνές του ελληνικού κινηματογράφου εκείνες όπου ο Θανάσης Βέγγος, μονίμως καταδιωκόμενος, πηδάει πάνω σε μια βέσπα και ξεφεύγει από αυτούς που τον κυνηγούν δραπετεύοντας με μεγάλη ταχύτητα στην ανοιχτή άσφαλτο! Μικρή σημείωση: ο Βέγγος ως μονίμως, όπως προείπαμε, καταδιωκόμενος, δραπέτευε γενικώς. Γιατί συχνότατα τον κυνηγούσαν και γιατί αυτή η κατάσταση του είχε γίνει «έξις, δευτέρα φύσις» πια!
Στον μεγάλο δρόμο της εξοχής, ο Θανάσης νιώθει ασφαλής και θέλει να σταματήσει. Αλίμονο όμως, δεν ξέρει πώς να το κάνει. Έτσι ρωτά επίμονα και με αγωνία τον οδηγό του γκάμπριο αυτοκινήτου που συναντά «Καλέ μου άνθρωπε, ξέρεις από βέσπα;».
Καλοί μου άνθρωποι, λοιπόν, έχω την αίσθηση πως αυτές οι σκηνές, εκτός από εξαίρετα κωμικές, είναι και πολύ διδακτικές. Δεν γνωρίζω αν είναι η επαγγελματική μου διαστροφή ή η αριστερή μου εμμονή που ευθύνονται, αλλά σε αυτή την απόδραση πάνω στη βέσπα εγώ βλέπω τους κυβερνώντες τη χώρα μας. Ανέβηκαν,
πιστεύω, χωρίς κανείς να τους κυνηγάει ή, έστω, χωρίς να υπάρχει τόσο δραματικός λόγος σε ένα όχημα που τρέχει και χωρίς να τους ενδιαφέρει πού θα τους βγάλει αυτή η κούρσα!
Καβάλησαν τη βέσπα των Μνημονίων, της φτώχειας, της ανθρωπιστικής κρίσης, του ξεπουλήματος των κοινών κατακτήσεων, της κοινής περιουσίας, της κοινής πατρίδας χωρίς να ξέρουν καν πώς να σταματήσουν αυτή την ξέφρενη κούρσα! Εν μέσω της «μητσοτακικής ακρίβειας» και των στοιχειωδών αγαθών, νομίζουν πως η ταχύτητα της βέσπας, που την εξασφαλίζουν τα καύσιμα των καλοταϊσμένων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, θα τους σώσει. Έλα όμως που αυτή η ιλιγγιώδης ταχύτητα τους οδηγεί στον γκρεμό. Από την άλλη, η αλαζονεία, ο εθισμός στη διασπάθιση του δημόσιου πλούτου και το βόλεμα εαυτών και ημετέρων τούς έχει κάνει να μην αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο της πτώσης όχι από μια καρέκλα, αλλά σε έναν βαθύ γκρεμό.
Και οι ίδιοι αναγνωρίζουν ότι τα χειρότερα για τον ελληνικό λαό είναι μπροστά μας. Ακρίβεια, αρνητικό ρεκόρ πληθωρισμού, καμία παρέμβαση στην αγορά ενέργειας, άρνηση φορολόγησης των υπερκερδών των εταιρειών παροχής ενέργειας. Το αντίθετο. Επιδοτούν την αισχροκέρδεια με τα χρήματα των καταναλωτών. Πληγώνουν τη Δημοκρατία με το αγαπημένο για την παράταξή τους σπορ των παρακολουθήσεων. Οι άνθρωποι
δεν θέλουν να σταματήσουν με τίποτα. Βολεμένοι στο σύστημα εξουσίας, θεωρούν πως μπορούν να απολαμβάνουν τα προνόμια του στενού κύκλου τους σε βάρος του λαού, πιέζοντας και εξαφανίζοντάς τον.
Ο «γύρος του θανάτου» των βεσπάτων τελειώνει όμως. Αργά ή γρήγορα θα πιουν το πικρό ποτήρι των εκλογών. Και τότε θα δούμε όλοι την πραγματική δημοσκόπηση. Τότε, ο κυρίαρχος, ως είθισται να λέγεται, λαός θα κληθεί να αποφασίσει. Πρώτον αν «είθισται» να λέγεται απλώς ή να είναι πραγματικά κυρίαρχος. Κι αν είναι πράγματι, θα πάρει τις αποφάσεις του.
Καλοί μου άνθρωποι! Η βέσπα τρέχει ακόμα και ο τοίχος ορθώνεται μπροστά μας αμείλικτος. Θα αφήσουμε τους ίδιους οδηγούς να μας φουντάρουν οριστικά και ανεπανόρθωτα ή θα κόψουμε ταχύτητα και θα σώσουμε την κατάσταση;
Αυτοί που οδηγούν σήμερα τη βέσπα αποδείχθηκε ότι δεν ξέρουν από βέσπα. Να τους αλλάξουμε λοιπόν. Και αυτούς, και τη βέσπα. Αν θέλουν να πέσουν πάνω στον τοίχο, ας το κάνουν μόνοι τους. Ο λαός δεν τους φταίει σε τίποτα. Ξεκαβαλικεύουμε λοιπόν, και πάμε για άλλες πολιτείες.
Και πού είστε, καλοί μου άνθρωποι: Σύντομα. Πολύ σύντομα!
* Ο Πάνος Σκουρολιάκος είναι βουλευτής Ανατολικής Αττικής και αναπληρωτής τομεάρχης Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.