Τα παθήματα μαθήματα
Τι (πρέπει να) διδάσκει στις ελληνικές προοδευτικές δυνάμεις η επικράτηση της ακροδεξιάς Μελόνι στην Ιταλία
Ποιος φοβάται την Τζόρτζια Μελόνι; Πάντως όχι η ελληνική Δεξιά, ούτε καν το κομμάτι της που επιμένει να αυτοαποκαλείται κεντροδεξιό. Ήταν εντυπωσιακή χθες η αφωνία των περισσότερων κυβερνητικών στελεχών μπροστά στην επικράτηση ενός νεοφασιστικού κόμματος με… ανθρώπινο πρόσωπο στη γειτονική μας Ιταλία. Προφανώς, θεωρούν πως κάθε ακροδεξιός/α δικαιούται μια δεύτερη ευκαιρία να εξαγνιστεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και να αποκτήσει… κυβερνησιμότητα.
Αντιθέτως, για την ελληνική Αριστερά -και όλες τις αποχρώσεις της- η επικράτηση της Μελόνι, όσο προδιαγεγραμμένη κι αν ήταν, προκάλεσε σοκ. Προφανώς, μέχρι την τελευταία στιγμή κανείς δεν ήθελε να πιστέψει ότι εκατό χρόνια μετά τη νίκη του Μουσολίνι θα κέρδιζε στην Ιταλία ένας ακροδεξιός συνασπισμός με επικεφαλής μια νέα γυναίκα που θαύμαζε -εάν δεν συνεχίζει να θαυμάζει- τον Μουσολίνι.
ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.: Ιστορικό πισωγύρισμα
Για τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία η άνοδος της Ακροδεξιάς σε συνεργασία με τη Δεξιά στην εξουσία στην Ιταλία αποτελεί «ιστορικό πισωγύρισμα» στις πιο σκοτεινές ημέρες του ευρωπαϊκού 20ού αιώνα. Μάλιστα, ο επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Δημήτρης Παπαδημούλης χαρακτήρισε «τερατογένεση» την κυβέρνηση Μελόνι-Σαλβίνι-Μπερλουσκόνι στην Ιταλία.
Σε μια πρώτη ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος που κάνει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υποστηρίζει πως η εξέλιξη αυτή αποτελεί συνέπεια της διεύρυνσης των ανισοτήτων και της διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής ως αποτέλεσμα νεοφιλελεύθερων επιλογών από συντηρητικές ή τεχνοκρατικές κυβερνήσεις, σε συνδυασμό με την αδυναμία των δυνάμεων της ευρύτερης Αριστεράς να δώσουν πειστικές απαντήσεις στην ανασφάλεια και στον φόβο των λαϊκών στρωμάτων. Και χαρακτηρίζει «ιστορική» την ευθύνη των προοδευτικών δυνάμεων, οι οποίες, αν και έβλεπαν τον κίνδυνο της ακροδεξιάς κυβέρνησης να έρχεται, όχι μόνο δεν παραμέρισαν τις διαφορές τους, αλλά φοβήθηκαν να απαντήσουν ουσιαστικά στο τεράστιο κύμα ακρίβειας και να λάβουν ουσιαστικά μέτρα για την προστασία των πολιτών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. καλεί τους δημοκρατικούς πολίτες και τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα από τις εξελίξεις στη γειτονική Ιταλία προκειμένου ο ακροδεξιός λαϊκισμός των δυνάμεων που πορεύτηκαν χέρι-χέρι στα συλλαλητήρια ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών να μην αποτελέσει εναλλακτική λύση διακυβέρνησης μετά τις επόμενες εκλογές στη χώρα μας.
Ανδρουλάκης: Αρνητική εξέλιξη για την Ευρώπη
Αυτό θα μπορούσε να εκληφθεί ως κάλεσμα και προς το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ., τα λαλίστατα στελέχη του οποίου επίσης δεν ασχολήθηκαν διεξοδικά με το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ιταλία. Ο πρόεδρός του Νίκος Ανδρουλάκης πάντως το χαρακτήρισε «μια πάρα πολύ αρνητική εξέλιξη για την Ευρώπη», ενώ τόνισε ότι «για πάρα πολλά χρόνια το ιταλικό πολιτικό σύστημα έκανε την Ακροδεξιά να φαίνεται mainstream».
ΚΚΕ: Δεκανίκι του συστήματος
Για το ΚΚΕ, πάλι, η επικράτηση του ακροδεξιού μπλοκ στην Ιταλία δεν αποτελεί κίνδυνο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς «το μόνο που προμηνύει είναι τη συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής στη γειτονική χώρα». Σύμφωνα με το Γραφείο Τύπου του Περισσού, «οι ανέξοδες “αντισυστημικές” κορώνες της Μελόνι δεν μπορούν να κρύψουν τις διαβεβαιώσεις νομιμοφροσύνης στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ, την ευθυγράμμιση με τα σχέδια τους στον πόλεμο μεταξύ ληστών στην Ουκρανία, καθώς και την επιδίωξη της ιταλικής αστικής τάξης -μέσω και της ανάσυρσης της Ακροδεξιάς- να θωρακίσει τα συμφέροντά της τρίτης ισχυρότερης οικονομικής δύναμης στον εντεινόμενο ανταγωνισμό εντός της Ε.Ε.».
ΜέΡΑ25: Ενα καλό Σχέδιο Β
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η πρώτη ανάλυση του γραμματέα του ΜέΡΑ25: «Η Επιτροπή, οι τρόικες, η ΕΚΤ, το Βερολίνο, οι τραπεζίτες κ.λπ. θα προτιμούσαν μια εκλογική νίκη του Δημοκρατικού Κόμματος» γράφει, πλην όμως «η κυρία Μελόνι αποτελεί το “μη χείρον”, ένα καλό Σχέδιο Β για το ευρωπαϊκό και νατοϊκό κατεστημένο, καθώς η νέα πρωθυπουργός έχει ήδη δώσει τα διαπιστευτήριά της στους δύο καίριους τομείς πολιτικής. Πρώτον, έχει ήδη προσχωρήσει πλήρως στη σκληρή νατοϊκή γραμμή τής άνευ όρων στρατιωτικής εμπλοκής στο πλευρό της Ουκρανίας. Και δεύτερον, η Μελόνι έχει αποκηρύξει τις παλαιότερες διαφωνίες της με την αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης και τις οικονομικές πολιτικές που υπαγόρευαν Βρυξέλλες και ΕΚΤ. Η μόνη πιθανή πηγή τριβών μεταξύ Μελόνι και Βρυξελλών θα αφορά τα δικαιώματα, τη στοχοποίηση των μεταναστών και την ελευθεροτυπία - δηλαδή, στη χειρότερη περίπτωση, το ευρωπαϊκό κατεστημένο θα αντιμετωπίσει προβλήματα με την Τ. Μελόνι σαν αυτά που έχει με τον Κ. Μητσοτάκη».