Οστερμάγερ και Λουί ανοίγουν αύριο τα Δημήτρια
Το αυτοβιογραφικό έργο «Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου» ανοίγει την αυλαία των εκδηλώσεων το Σάββατο στο Βασιλικό Θέατρο
ΟΤόμας Οστερμάγερ, το τρομερό παιδί της βερολινέζικης θεατρικής σκηνής, όπως έχουν χαρακτηρίσει τον καλλιτεχνικό διευθυντή της ιστορικής Σαουμπίνε, ανοίγει την αυλαία των φετινών Δημητρίων αύριο Σάββατο στο Βασιλικό Θέατρο (9 μ.μ.). Με το νέο έργο ενός άλλου τρομερού παιδιού της ευρωπαϊκής λογοτεχνικής και θεατρικής σκηνής, το αυτοβιογραφικό «Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου» του 27χρονου Γάλλου Εντουάρ Λουί, φτάνει στη Θεσσαλονίκη ο Γερμανός σκηνοθέτης και βάζει στη σκηνή τον ίδιο τον συγγραφέα να χορεύει και να εξιστορεί τις παιδικές του αναμνήσεις.
«Η δύναμη μιας παράστασης σαν αυτή που σχεδίασε ο Τόμας δεν έχει σκοπό να αποκαλύψει κάτι, αλλά να βρει έναν τρόπο να φέρει αντιμέτωπους τους ανθρώπους με αυτό που ήδη γνωρίζουν, αλλά δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν - τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά» λέει ο Εντουάρ Λουί για την παράσταση. Ο ίδιος στο έργο του αφηγείται την ιστορία ενός άνδρα που συνειδητοποιεί ότι ο πατέρας του, ένας βίαιος και απόμακρος άντρας, κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας έγινε «ένας άλλος άνθρωπος σε μια μέρα», στοιχειοθετώντας έτσι ένα πορτρέτο αγανάκτησης που συνδυάζει τον θυμό και την τρυφερότητα.
Ο νεαρός συγγραφέας, μαχητικός υπέρμαχος της εργατικής τάξης, προκαλεί το κατεστημένο με την αιχμηρή και πολιτική γραφή του, προσφέροντας άλλη πνοή και νέα εργαλεία στη λογοτεχνία και στο θέατρο. Το αυτοβιογραφικό στοιχείο στην περίπτωσή του μετασχηματίζεται σε πολιτικό για να δώσει φωνή στον άλλο, τον διαφορετικό, τον ταξικά και κοινωνικά αποσυνάγωγο. «Όταν γράφω το “εγώ” σε ένα αυτοβιογραφικό κείμενο, είναι ένα “εγώ” διαποτισμένο από τον κόσμο, από κοινωνικούς μηχανισμούς, από κοινωνικές κατασκευές, από ταυτότητα φύλου, φυλετική ταυτότητα και ταξική ταυτότητα, διαποτίζεται από πολλά πράγματα που δεν είναι συνειδητά γνωστά στο υποκείμενο “εγώ” που μιλάει»
λέει ο ίδιος χαρακτηριστικά. Η συνάντηση δύο δημιουργών που κοιτάζουν κατάματα την ανθρώπινη συνθήκη χωρίς να φοβηθούν να τη συνδέσουν με το πολιτικό και το κοινωνικό, να γυρίσουν δηλαδή την πλάτη στο politicaly corect των ημερών, αναμφίβολα προκαλεί ενδιαφέρον. Έχουν άραγε ξεφοβηθεί, κυρίως ο Οστερμάγερ αυτόν τον άλλο αποσυνάγωγο από τα θεατρικά ειωθότα της εποχής, δηλαδή το ανθρώπινο συναίσθημα; Σε κάθε περίπτωση, η συνάντησή τους στα εγκαίνια των Δημητρίων δίνει μια άλλη νότα στη φθινοπωρινή Θεσσαλονίκη.
Αλλες εκδηλώσεις
Στη διάρκεια των φετινών Δημητρίων θα παρουσιαστούν μεταξύ άλλων το «Τhe Tempest project» σε σκηνοθεσία Marie Elene Estienne, από την ομάδα του πολυβραβευμένου Άγγλου σκηνοθέτη Πίτερ Μπρουκ που έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Ιούλιο, η εικαστική εγκατάσταση «Geopolitical Anamorphoses» της Ιρανής Ghazel στη Δημοτική Πινακοθήκη (Casa Bianca), τα έργα της οποίας κοσμούν πολλές δημόσιες ευρωπαϊκές συλλογές, ο «Χαλεπάς» σε σκηνοθεσία Αργυρώς Χιώτη και λιμπρέτο The Boy (6, 7.10), η σύμπραξη του ράπερ 12ος Πίθηκος με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης στο «Redbull Symphonic» υπό τη διεύθυνση του Μιχάλη Τραχαλιού, όπου η χιπ χοπ συναντά τη συμφωνική μουσική (15.10), «Η δημοκρατία του μπακλαβά» του Ανέστη Αζά (16.10), αλλά και η συνάντηση του Αλεξάντρ Ντεσπλά με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, όπου ο δύο φορές βραβευμένος με Όσκαρ συνθέτης διευθύνει την ορχήστρα σε ένα πρόγραμμα με αγαπημένες του κινηματογραφικές μουσικές. Τον δικό του χώρο στα Δημήτρια έχει το «Tisff» Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους στην πλατφόρμα των Δημητρίων (e-dimitria.gr) από τις 6 έως τις 10 Οκτωβρίου.