Οι φοιτητές κοιμούνται με τις πόρτες ανοιχτές και περιπολούν

Αδημοσίευτο φωτογραφικό υλικό και περιγραφές από τις καταστροφές που προκάλεσαν οι αστυνομικοί κατά την εισβολή τους αδιακρίτως στα δωμάτια της φοιτητικής εστίας

Ενας φούρνος μικροκυμάτων. Κούπες καφέ μπροστά του. Ένα ηχείο υπολογιστή κάτω απ’ το τραπέζι. Βιβλία και πολλά ακόμη σκορπισμένα αντικείμενα είναι τα κομμάτια της καθημερινότητας ενός φοιτητή στις παλιές εστίες της Πολυτεχνειούπολης και η εικόνα που εν πολλοίς αντίκρυσε -και έφτασε μετά σ’ εμάς- όταν του επέτρεψαν να γυρίσει στο δωμάτιο μετά την περίφημη αστυνομική επιχείρηση. Μια εικόνα η οποία εδώ και πέντε ημέρες αφορά δεκάδες ακόμη φοιτητές, ελέω της καταστροφής που έχουν υποστεί όλες οι πόρτες στο κτήριο με τις κλειδαριές τους να κρέμονται στον αέρα και η οποία βρίσκεται εκτεθειμένη σε κάθε βλέμμα.

Κλείνοντας με δύναμη τις πόρτες των αυτοκινήτων τους, οι αστυνομικοί

άφηναν πίσω, εκτός από λεκέδες με αίμα στην είσοδο, μια νέα συνθήκη ανασφάλειας για τους διαμένοντες φοιτητές. Αυτοί χωρίζονται σε τέσσερις κατηγορίες. Τους φοιτητές που βρήκαν για να κοιμηθούν κάποια βράδια το σπίτι ενός συγγενή ή φίλου, παίρνοντας μαζί όσα πράγματα μπορούσαν, τους φοιτητές που μπήκαν άρον-άρον στα ΚΤΕΛ και γύρισαν πίσω στην πόλη τους στην επαρχία, τους φοιτητές που βρίσκονταν ήδη εκεί και απέφυγαν την τραγική εμπειρία αλλά αγνοούν την τύχη των προσωπικών τους αντικειμένων και τους φοιτητές που παραμένουν και κοιμούνται με τις πόρτες ανοιχτές. Οι τελευταίοι, για να διαχειριστούν την κατάσταση, αυτοοργανώθηκαν και όρισαν περιπολίες στους ορόφους με εναλλάξ βάρδιες. Σίγουρα όχι ό,τι καλύτερο όταν έχεις να ξυπνήσεις το επόμενο πρωί για να πας να δώσεις μάθημα. Αλλά και να παρακολουθήσεις.

Με όπλα μέσα στα αμφιθέατρα

Η κανονικότητα διεκόπη και μέσα στα αμφιθέατρα. Στις σχολές που βρίσκονται κοντά στο σημείο που έπεσαν οι πυροβολισμοί, ο κόσμος εγκλωβίστηκε στην ανησυχία. Την ώρα της εξεταστικής οι επιτηρητές ζήτησαν από τους φοιτητές να μείνουν στις θέσεις τους και να μη πάνε πουθενά, σε μια αίσθηση και συνθήκη που θα μπορούσε να παραπέμπει σε οποιοδήποτε σκηνικό με όπλα σε δημόσιο χώρο. Το σκηνικό συμπλήρωνε, όπως καταγγέλλεται, η παρουσία αστυνομικών της ΟΠΚΕ, ακόμη και μέσα στις αίθουσες που έδιναν φοιτητές, όπου η εικόνα των αρματωμένων μονάδων επικρατούσε οποιασδήποτε άλλης. Απ’ έξω περνούσαν από εξονυχιστικό έλεγχο ακόμη και οι καθαρίστριες. Τα λεωφορεία καθυστερούσαν να προχωρήσουν και οι πεζοί φοιτητές ένιωθαν τα βλέμματα των αστυνομικών

να καρφώνονται πάνω τους στο πλαίσιο ενός face control όπου τα μακριά μαλλιά και η πιο «χύμα» εμφάνιση θεωρούνται και σήμερα ύποπτα. Παρακάτω, οι στάσεις των λεωφορείων ήταν γεμάτες και οποιοδήποτε οικείο σημείο έδειχνε ξαφνικά επικίνδυνο, μας λέει η Ειρήνη, φοιτήτρια 22 ετών στη ΣΕΜΦΕ (Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών). Είναι αναρίθμητες οι φορές που έχει τυπώσει στο γειτονικό φωτοτυπάδικο και έχει πάρει καφέ απ’ το μαγαζί πιο πέρα.

Καθημερινά ενεργή η ίδια στο φοιτητικό κίνημα, τονίζει ότι δεν είναι τυχαία η συγκυρία που επιλέχθηκε για να γίνει η αστυνομική επιχείρηση. «Η προσπάθεια της κυβέρνησης επί τόσους μήνες να βάλει τους αστυνομικούς μέσα στα ιδρύματα, χάρη στους αγώνες, έχει αποτύχει. Βλέποντας ότι δεν μπορούν να προχωρήσουν με την είσοδο των ΟΠΠΙ, επιλέγουν να νομιμοποιήσουν

και να παγιώσουν την παρουσία της αστυνομίας μ’ έναν άλλο τρόπο». Ταυτόχρονα επιδιώκεται, όπως τονίζει, να ενισχυθεί η ρητορική ότι οι σχολές είναι πράγματι εστίες ανομίας.

Μόνο που αυτό το επιχείρημα καταρρίπτεται απ’ την ίδια την πραγματικότητα. «Τα ιδρύματα για εμάς είναι ασφαλή όταν είναι ζωντανά. Είναι ενδεικτικό πως μπορούμε να συγκρίνουμε τις παλιές με τις νέες εστίες, όπου δεν παρουσιάζονται τέτοια φαινόμενα. Που δεν είναι πολύ μακριά, για το ίδιο ίδρυμα μιλάμε».

Επιχείρηση με το βλέμμα στις ΟΠΠΙ

Εύλογα δημιουργείται επίσης το ερώτημα γιατί άργησε τόσο πολύ η αστυνομία να επιχειρήσει απ’ τη στιγμή που γνώριζε για τις δραστηριότητες του κυκλώματος ήδη από το 2019, ενώ επί μήνες είχε σε παρακολούθηση και τις επικοινωνίες της αστυνομικού που συνελήφθη.