Οι αδικίες σε βάρος των εκπαιδευτικών συνεχίζονται

Κάθε χρόνο γιορτάζουμε το λειτούργημά μας κόντρα στις αδικίες που δημιουργεί η εκάστοτε κυβέρνηση εις βάρος των εκπαιδευτικών διαχρονικά. Ας αναφερθούμε όμως στην πιο πρόσφατη αδικία, μιλώντας εκ μέρους των εκπαιδευτικών που υπηρετούν για δεύτερη χρονιά την υποχρεωτική τους διετία, καθώς το υπουργείο Παιδείας δεν έκανε απολύτως καμία ρύθμιση για μείωση της οργανικής τους σε ένα έτος και προχώρησε σε νέους διορισμούς το καλοκαίρι. Κλείδωσε με αυτόν τον τρόπο τους περσινούς διορισμένους σε περιοχές μακριά από το σπίτια τους και διόρισε νέους εκπαιδευτικούς, τους περισσότερους με λιγότερα μόρια σε σχέση με τους περσινούς, σε οργανικά κενά που ήθελαν οι περσινοί διορισμένοι. Η αδικία αυτή έχει και συνέχεια,

καθώς τα οργανικά κενά φέτος δόθηκαν με το τσουβάλι σε κάποιες ειδικότητες, με αποτέλεσμα οι περσινοί διορισμένοι να μην μπορούν να γυρίσουν με μετάθεση σε σχολεία νομών που βρίσκονται οι οικογένειές τους για τα επόμενα χρόνια.

Ετσι και φέτος μαζί με τους αναπληρωτές ξαναμοιράζουν τις οικογένειές τους, αφήνουν τα παιδιά τους σε παππούδες, γιαγιάδες, συζύγους και παίρνουν μαζί τους τα υπόλοιπα παιδιά ή και κανένα παιδί: είτε γιατί δεν αναλαμβάνουν το ρίσκο της ελλιπούς ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε δυσπρόσιτες περιοχές είτε γιατί τα παιδιά δεν μπορούν να αποχωριστούν τις παρέες τους και το σχολείο τους. Επίσης, να αναφέρουμε ότι τα παιδιά που ακολουθούν τους εκπαιδευτικούς έρχονται σε μονοθέσια Δημοτικά. Έτσι γίνονται ταυτόχρονα και οι επτά τάξεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα

της εκπαίδευσης. Βλέπουν ως νούμερα το σύνολο των μαθητών μας.

Η λύση που μας πρότειναν κάποιοι ήταν να παίρνουμε άδειες, δίχως να υπολογίζουν τι κόστος θα έχει αυτή η επιλογή στην εκπαίδευση των μαθητών μας. Τα παιδιά θέλουν να έχουν δίπλα τους εκπαιδευτικούς τους, έχοντας ζήσει τόσες στερήσεις σε όλα τα επίπεδα.

Ετσι, γυρίσαμε κι εμείς στον τόπο που υπηρετούμε, να βρούμε τους μαθητές μας, να συνεχίσουμε αυτά που αφήσαμε, με διαλυμένες τις δικές μας οικογένειες, αλλά όχι τις ψυχές μας, γιατί το επάγγελμά μας είναι λειτούργημα.

Και ρωτάμε ευθέως το υπουργείο Παιδείας αν νιώθει κάποια ηθική υποχρέωση απέναντι στους εκπαιδευτικούς, στις οικογένειες τους και στους μαθητές… Αν ναι, ας μας ενημερώσει για τις ενέργειές του.