Μια αναγκαία απάντηση
Απάντηση στον πρωθυπουργό για το άρθρο του στα Νέα 3.10.2022
Διάβασα με ενδιαφέρον το άρθρο σας στον Φάκελο Έμφυλη Βία και ομολογώ πως, όσο κι αν είναι χρήσιμη η εκ μέρους σας αποδοχή, με καθυστέρηση σχεδόν τεσσάρων ετών, της χρήσης του όρου «γυναικοκτονία», ήδη από τον τίτλο του άρθρου γίνεται αντιληπτό πως βρίσκεστε σε απόσταση (ή και άγνοια) από τους μεγάλους αγώνες των γυναικών, των κινημάτων τους, αλλά και των οικογενειών των θυμάτων, που εδώ και χρόνια έχουν νοηματοδοτήσει τον όρο ως σεξιστικό, τιμωρητικό, έγκλημα, βασικό κίνητρο του οποίου αποτελεί το φύλο του θύματος, αλλά συχνά και η άρνηση συμμόρφωσής του στα πατριαρχικά προτάγματα, άρνηση η οποία επιτάσσει την τιμωρία του με τον πιο ακραίο τρόπο. Αφορά δε όλες τις μορφές και τα είδη σεξιστικής δολοφονίας, ανεξάρτητα από το εάν προκαλούνται από μισογυνισμό, από σεξουαλική ευχαρίστηση ή από την αίσθηση της κυριαρχίας επί των γυναικών και άλλων θηλυκοτήτων. Έτσι, μοιάζει μάλλον περίεργη η προτροπή σας «να δώσουμε νόημα στον όρο» σήμερα. Επίσης, είναι χαρακτηριστική η άλλη προτροπή σας, προς την κοινωνία αυτή τη φορά, για τον τρόπο που πρέπει να αντιδράσει απέναντι στο φαινόμενο, αγνοώντας ή συνειδητά αποσιωπώντας τις τεράστιες ευθύνες της Πολιτείας και την άρνησή της ουσιαστικά να προστατέψει τον μισό και παραπάνω πληθυσμό της χώρας, δηλαδή τις γυναίκες, όπως και τις άλλες θηλυκότητες παράλληλα. Και πραγματικά εξοργίζουν ισχυρισμοί περί αναγκαιότητας διαπαιδαγώγησης αυτής της κοινωνίας όταν η κυβέρνησή σας κατάργησε τις τόσο χρήσιμες σχετικά «θεματικές εβδομάδες» στα σχολεία, όταν παρουσίασε προ λίγων μηνών τα νέα σχολικά
αναλυτικά προγράμματα στα οποία δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά σε θέματα ισότητας, γυναικείων δικαιωμάτων, φύλου, βίας κ.λπ. καθώς και της περίφημης σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, που εσείς φαίνεται μεν να θεωρείτε χρήσιμη, όμως απουσιάζει εντελώς από τους εκπαιδευτικούς σχεδιασμούς σας.
Και ακόμα, κύριε πρωθυπουργέ, δείχνετε με το άρθρο σας να μην είστε σε θέση να αντιληφθείτε πως οι γυναικοκτονίες συνδέονται ευθέως και με πολιτικές σας επιλογές, όπως είναι: α) Η μετατροπή της ΓΓΙ από πεδίο συνάντησης των γυναικείων οργανώσεων με την Πολιτεία, όπου γινόταν ουσιαστική ανταλλαγή απόψεων, σε μόρφωμα που απέχει από τις όποιες κυβερνητικές πρωτοβουλίες όπου λαμβάνονται αποφάσεις για νόμους με δραματικές επιπτώσεις στις ζωές των γυναικών, τηρώντας παράλληλα -την πιο εκκωφαντική στα αυτιά των γυναικών- σιωπή σε όλα τα κρίσιμα έμφυλα ζητήματα. β) Τον διαρκή, καθοδηγητικό για τις ενέργειές σας διάλογο με το λόμπι των οικονομικά εύρωστων πατεράδων, με βάση τις απαιτήσεις των οποίων εισήχθη στον πρόσφατο νόμο περί οικογενειακού δικαίου η υποχρεωτική συνεπιμέλεια, που παράγει τώρα δικαστικές αποφάσεις καταστροφικές για τα συμφέροντα τόσο των μητέρων όσο και των παιδιών και προφανώς αυτό που ήταν απολύτως απαραίτητο να γίνει και δεν έγινε είναι η συγκρότηση του Οικογενειακού Δικαστηρίου με την υποστήριξη κοινωνικών λειτουργών και ψυχολόγων που θα συνδράμουν στο δικαστικό έργο στο πλαίσιο του οποίου θα εξετάζεται μετά μεγίστης προσοχής και ουσιαστικού ενδιαφέροντος η κάθε περίπτωση ξεχωριστά.
Το βέβαιο είναι, κύριε πρωθυπουργέ, πως η γυναικοκτονία σημασιοδοτήθηκε από το γυναικείο/φεμινιστικό κίνημα και τους αγώνες του και αντικατέστησε διατυπώσεις όπως «τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε», «οικογενειακό δράμα», «έγκλημα τιμής», που συσκότιζαν το βαθιά πατριαρχικό και σεξιστικό περιεχόμενο του εγκλήματος. Δώσαμε όνομα σε ένα απάνθρωπο φαινόμενο για να το αναγνωρίζουμε. Προηγείται αυτού κατά κανόνα μακρά περίοδος βίας, έμφυλης τρομοκρατίας και θηλυκής μοναξιάς. Για να καταπολεμηθεί το φαινόμενο που θέτει σε δοκιμασία τον πολιτισμό και τη δημοκρατία απαιτούνται ολοκληρωμένες πολιτικές, πολιτικές που να προστατεύουν την κακοποιημένη γυναίκα και τα παιδιά της και να εμποδίζουν να μετατραπεί η κακοποίησή της σε γυναικοκτονία, όπως ήδη εφαρμόζουν αρκετές χώρες στην Ευρώπη, λ.χ. η Ισπανία (προστασία, στέγη, νομική βοήθεια, οικονομική στήριξη, ενδυνάμωση, αμειβόμενη εργασία). Τέλος, κύριε πρωθυπουργέ, επισημαίνουμε πως τα στατιστικά σας στοιχεία δεν συμφωνούν με τα δικά μας: έχουμε καταγράψει για το 2021 17 γυναικοκτονίες, για το 2022 19 και επιπλέον 6 για τις οποίες δεν έχει ολοκληρωθεί η έρευνα. Τελευταία αυτή της Άννας Δημητριάδου Κρουσέ και του μωρού της στην Καβάλα. Από την άλλη, υπάρχουν οι οικογένειες των θυμάτων των γυναικοκτονιών που υποφέρουν πολλαπλά, αλλά δεν φαίνεται να εμπίπτουν στα ενδιαφέροντά σας. Αγωνίζονται για την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας και της κυβέρνησης και σας έχουν υποβάλει υπόμνημα με αιτήματα που θα έπρεπε ήδη να έχετε να εξετάσει προσεκτικά.
Με βάση τα παραπάνω, σας ενημερώνουμε πως συνεχίζουμε τον αγώνα μας για την ένταξη του όρου γυναικοκτονία στον Ποινικό Κώδικα, αίτημα που δεν συνδέεται με τις ποινές, αλλά με την αναγνώριση του φαινομένου σε όλες τις διαστάσεις του.
Ο όρος άλλωστε ξεπερνάει τη
σημασία του εγκλήματος και συμπυκνώνει την αντίσταση στα πολλαπλά είδη της γυναικοκτονίας, αποτελεί πολιτική ατζέντα, όπως εύστοχα αναφέρεται στη Διακήρυξη της Βιέννης του ΟΗΕ (2013). Το σύνθημά μας «πες την με το όνομά της» απευθύνεται σε σας που έχετε την ευθύνη της νομοθετικής πρωτοβουλίας , αλλά και σε όλη κοινωνία, γιατί το έγκλημα έχει όνομα. Και έναν χρόνο μετά τη συγκρότηση της Πρωτοβουλίας κατά των Γυναικοκτονιών και την πρώτη συγκέντρωσή μας στο Σύνταγμα, βγαίνουμε πάλι στους δρόμους να φωνάξουμε τα ονόματά τους, να τις αισθανθούμε αυτές τις γυναίκες στο πλάι μας και να τις βεβαιώσουμε πως δεν σταματάμε τον αγώνα για τη δικαίωσή τους!