Απόδειξη ενοχής

Ηταν ιστορικές ημέρες. Η αποκάλυψη (και η συγκάλυψη) ενός τεράστιου σκανδάλου. Μια Ν.Δ. που πιάστηκε εξαπίνης και ξεκίνησε να επιτίθεται χωρίς ενιαία γραμμή, παρά μόνο με τρεις διαφορετικές. Ένας δειλός υπουργός, ο Κωστής Χατζηδάκης, και ένας πρωθυπουργός που δεν ντράπηκε να πει τόσο θηριώδη ψέματα. Μετά τις αποκαλύψεις των έξι που παρακολουθούνται, η Ν.Δ., προφανώς χωρίς να έχουν συνεννοηθεί ακόμη, ξεκίνησε να τοποθετείται ακολουθώντας ο καθένας

-και λέω καθένας γιατί ακούσαμε ελάχιστες γυναίκες της παράταξής τους να παίρνουν τον λόγο- πάνω σε τρεις διαφορετικές γραμμές: Η πρώτη ήταν η πλήρης άρνηση, η δεύτερη ήταν η παραδοχή των παρακολουθήσεων αλλά με άρνηση ότι ο πρωθυπουργός γνώριζε και η τρίτη γραμμή ήταν να παρουσιάσουν μία δήθεν σκευωρία όπου ο κ. Ράμμος είναι εντεταλμένος του ΣΥΡΙΖΑ και ο Κώστας Βαξεβάνης εκτελεί καθήκοντα προπαγάνδας εις βάρος του καθεστώτος.

Η τοποθέτηση του πρωθυπουργού, όμως, στην πραγματικότητα εξέθεσε όσα κυβερνητικά στελέχη αποδέχθηκαν το σκάνδαλο και έψαξαν την ενοχή. Γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε ευθαρσώς πως σκάνδαλο δεν υπάρχει. Ο ίδιος,

λέει, παρέλαβε λίστα από τον κ. Ράμμο η οποία είναι κενή. Άρα ψέματα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλιστα παρέλαβε λίστα από τον ίδιο τον κ. Ράμμο στον οποίο αρνήθηκαν να καταθέσει το πόρισμά του στην Εξεταστική Επιτροπή.

Μετά ξεκίνησε το σόου. Ένα σκληρό ακροδεξιό σόου, όμως, γιατί η στάση της Ν.Δ. ήταν πάνω στο δίπολο «εσείς οι αριστεροί που θέλετε να βγούμε από την Ευρώπη και να έχουμε παντού μετανάστες που πίνουν το αίμα του λαού μας - εμείς οι καλοί δεξιοί που μένουμε Ευρώπη και είμαστε και νοικοκύρηδες». Ήταν ίσως η πρώτη φορά που βλέπουμε πρωθυπουργό εν μέσω σκανδάλων και με τη γίδα στην πλάτη να λέει ψέματα με τέτοια άνεση. Και μάλιστα ψέματα τραγικά.

Αν για λίγο κάποιος πίστεψε πως ο Μητσοτάκης λέει την αλήθεια για τις υποκλοπές, η φανταχτερή εικόνα που παρουσίασε για τη χώρα, της ανάπτυξης και της ευημερίας, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ενοχής ενός κοινού ψεύτη

Είδαμε και κάτι ακόμα, όμως. Έναν ακροδεξιό πρωθυπουργό ενός φτωχού λαού να παρουσιάζει την εικόνα μιας οικονομίας ανθηρής και κραταιάς. Μιας πατρίδας που έχει καταπληκτικές συνθήκες ζωής, τη στιγμή που δεν έχει καν χρήματα για βασικές ανάγκες, και οι βασικές ανάγκες ενός λαού δεν είναι τα εξοπλιστικά, είναι η τροφή, η στέγη και η υγεία. Κι αν για λίγο κάποιος πίστεψε πως λέει την αλήθεια για τις υποκλοπές, η φανταχτερή εικόνα που παρουσίασε για τη χώρα, της ανάπτυξης και της ευημερίας, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ενοχής ενός κοινού ψεύτη.