Πατριδοκαπηλία και τοξικότητα
ΜΙΑ ΧΑΡΑ τα έχει καταφέρει ο Μητσοτάκης, που επιβουλεύεται την πίτα της Ακροδεξιάς ολόκληρη, κρατώντας και το τέρας του νεοφασισμού χορτάτο. Και αγκαλιά με τον Καρατζαφέρη, και «καταδικάζει» τον Κασιδιάρη.
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι χρειάζεται μαεστρία και τα μίντια χειραγωγούμενα για να πείσεις ότι την ώρα που υποτίθεται πως θέλεις να εξοβελίσεις από τη Βουλή τους ναζιστές, την ίδια στιγμή στέλνεις τον Καρατζαφέρη να σου μαζεύει ψήφους στη Βόρεια Ελλάδα.
Ενδεικτικό είναι ότι στην «ύπουλη» τροπολογία της Ν.Δ. δεν αναφέρεται πουθενά η λέξη ναζιστές ή φασίστες, ενώ δηλώνουν ευθαρσώς ότι αυτό ήθελαν να αποφύγουν (Γ. Οικονόμου). Δηλαδή να μην υπάρχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά -για ναζί και ρατσιστέςστην εξαίρεση, άρα οι ερμηνείες και οι εκδοχές να είναι ανοιχτές. Στην περίπτωση αυτή, όμως, είναι ορατός ο κίνδυνος να ανατεθεί στους δικαστές ο ρόλος της αξιολόγησης. Και αν, για παράδειγμα, είναι κριτήριο η ιδέα της διασάλευσης της έννομης τάξης, τότε τα πράγματα γίνονται ανησυχητικά. Θα μπορούσε δηλαδή να απαγορευθεί να εισέλθουν στη Βουλή όσοι ηγούνται κοινωνικών κινημάτων;
Παράλληλα με την τροπολογία, φρόντισαν να επαναεισάγουν τη θεωρία των δύο άκρων στοχοποιώντας τους αντιπάλους ως ακροδεξιούς. Έτσι, στο πολιτικό φάσμα της Ν.Δ. τα όρια συνθλίβονται, με μόνο ακραίο χώρο την Αριστερά και τον Μητσοτάκη να παρουσιάζεται ως εκφραστής του Κέντρου και της ευταξίας. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται όλα όσα ακούστηκαν από τη Ν.Δ. για τον ΣΥΡΙΖΑ: «τραμπισμός α λα γκρέκα», «χρυσαυγίτικη πρακτική» για τον Γ. Βαρεμένο κ.ά.
Σε πρώτο πλάνο λοιπόν έχουμε το προφανές, τάξη-ανομία, και σε δεύτερο την «ηρωοποίηση» του Κασιδιάρη. Χωρίς ενδοιασμό -παρέχοντάς του τα πρωτεία στην πολιτική επικαιρότηταευελπιστούν να ανεβάσουν τα ποσοστά του στους ακροδεξιούς ψηφοφόρους για να «κόψουν» από τον Βελόπουλο. Εκλογομαγειρέματα και ακραία ψηφοθηρία που συμβάλλουν ακόμα περισσότερο στην απαξία τού κοινοβουλευτισμού όταν οι άνθρωποι κινδυνεύουν να μείνουν και χωρίς φαΐ, και χωρίς σπίτι.
Επειδή βρίσκονται σε αδιέξοδο και τα success stories στην οικονομία έχουν την ίδια τύχη με αυτά του Σαμαρά, η καπηλεία του πατριωτισμού αποτελεί για τη Δεξιά μόνιμο καταφύγιο. Η διγλωσσία της Ν.Δ. πλαισιώθηκε με τυμβωρυχία και τη χυδαία πολιτική εκμετάλλευση του θανάτου των δύο πιλότων, αποκλείοντας τους πολιτικούς αντιπάλους της από τη συλλογική θλίψη. Η «παγίδα» στήθηκε στο Twitter και κορυφώθηκε με την Άννα Καραμανλή.
Ακραία πόλωση και, παρά τα μονοδιάστατα βέλη περί «τοξικότητας», ουδεμία έγνοια έχουν για μια ομαλή πορεία προς τις εκλογές.
Τα πρώτα δείγματα δείχνουν ότι αυτός ο δρόμος προς τις κάλπες θα είναι πιο βρόμικος από ποτέ. Προσοχή στις μπανανόφλουδες...