Αριθμός ουκ έστι
Στη γενική παραδοχή ότι τελικά οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια κατέληξε το ζευγάρι των μεσήλικων που κάθονταν στο γωνιακό τραπέζι ενός μπιστρό στο κέντρο της πόλης.
Ταξιδιώτες από την περιφέρεια όντες, ζούσαν έναν δεύτερο μήνα του μέλιτος τώρα που το παιδί είχε μεγαλώσει και φοιτούσε σε πανεπιστήμιο της Αθήνας.
Σκέφτηκαν λοιπόν ότι θα ήταν ωραία ευκαιρία να ταξιδέψουν και να ζήσουν λίγες μέρες εκεί που είναι το κέντρο των εξελίξεων τώρα που είχαν εξασφαλισμένη και τη διαμονή. Να δούνε τη ζωή ολόκληρη· τη μεγάλη εικόνα.
Να πλύνει βέβαια και κάνα ρούχο του φοιτητή η Ελληνίδα μάνα, να φτιάξει κι ένα φαΐ της προκοπής, που ο κανακάρης της έμεινε μισός από τότε που πήγε να σπουδάσει. Να πάει κι ο μπαμπάς στο γήπεδο να δει την αγαπημένη του ομάδα, που είχε να τη δει από τότε που ήταν στην ηλικία του κανακάρη της.
Ξύπνησαν πρωί-πρωί τον φοιτητή, που δεν είχε ξενυχτήσει, κι αφού τον ξεπροβόδισαν για τη σχολή, ήπιαν τον πρώτο καφέ της μέρας βλέποντας τηλεόραση.
Από νωρίς πολιτικές συζητήσεις προς υπεράσπιση της κυβερνητικής πολιτικής. Για την ανεργία, που έχει μειωθεί με βάση τα στοιχεία -τα μισά βέβαια-, για το μέσο μηνιαίο εισόδημα, που έχει αυξηθεί σύμφωνα με τις δηλώσεις του υπουργού -προφανώς προσμετρώνται και τα golden boys-, για τα μέτρα στήριξης για την ενεργειακή κρίση, που κρίνονται επιτυχημένα, αλλά όχι επαρκή, αλλά τι να κάνουμε; Για τα καλάθια που δεν χωράνε, για τα κοφίνια που περισσεύουν κι όλα αυτά, συνοδευόμενα από αριθμούς για να καταστούν μη αμφισβητήσιμα. Με εξαίρεση τις απευθείας αναθέσεις. Εκεί η ανάγκη επέβαλε τη φιλοτιμία.
Ωστόσο, όταν η συζήτηση έφευγε προς τα θέματα της ηθικής, της δημοκρατίας, της προοπτικής, εκεί δηλαδή που δεν χωρούν οι αριθμοί, τότε η κουβέντα έπαιρνε άλλη τροπή. Σκληρό ροκ, προκλήσεις και ανήθικα επιχειρήματα προς υπεράσπιση της ηθικής, σημεία των καιρών, σκέφτηκαν οι μεσήλικες.
Η απόσταση από το σπίτι έμοιαζε κοντινή. Οι άνθρωποι της περιφέρειας άλλωστε είναι συνηθισμένοι να περπατούν μεγαλύτερες αποστάσεις από αυτούς της πόλης.
Κίνησαν λοιπόν με τα πόδια για ένα μπραντς στη γειτονιά των airbnb, να δούνε και πώς άλλαξε η πόλη με τα χρόνια και ίσως και να δουν κάποιους από αυτούς που βλέπουν στην TV.
Ατυχώς, δεν είδανε γνωστούς, μονάχα αγνώστους.
Γιατρούς και υγειονομικούς έξω από το υπουργείο Υγείας και εργαζόμενους και ανέργους έξω από το υπουργείο Εργασίας, και μουσικούς και ηθοποιούς μπροστά από τη Βουλή, και μαθητές πιο πίσω στην πλατεία, και πένητες έξω από τα παντοπωλεία, και αριθμός ουκ έστι.