Εφυγε από τη ζωή ο πρωτοπόρος συνθέτης Ριουίτσι Σακαμότο
ΟΙάπωνας συνθέτης τον τελευταίο καιρό περίμενε στωικά το τέλος του, και μάλιστα φρόντισε να παραμείνει δημιουργικός. Μας άφησε με έναν υπέροχο αποχαιρετιστήριο δίσκο με τον τίτλο «12». Φυσικά η σπουδαία πορεία του αμίμητου και ξεχωριστού μουσουργού ξεκίνησε από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, με τα πειραματικά ηχοτόπια του συγκροτήματος Yellow Magic Orchestra (YMO), ενός σχήματος που πειραματίστηκε με διάφορες φόρμες της ηλεκτρονικής μουσικής. Μέσα από τους δίσκους που κυκλοφόρησαν, ειδικά τα «Solid State Survivor», «Technodelic» και «Naughty Boys», ο Σακαμότο απογείωσε τις πρώιμες επιρροές του από την ηλεκτρονική μουσική των Kraftwerk.
Στη χώρα μας έγινε ιδιαιτέρως γνωστός χάρη στην ερμηνεία του -δίπλα στον Ντέιβιντ Μπόουι- στη συγκλονιστική ταινία «Καλά Χριστούγεννα, κύριε Λόρενς» (1983) που σκηνοθέτησε ο συμπατριώτης του Ναγκίσα Οσίμα. Ο θρίαμβος της καριέρας του Σακαμότο ήρθε το 1987, όταν με τον Ντέιβιντ Μπέρνι των Talking Heads και τον Κονγκ Σου κέρδισαν το Όσκαρ καλύτερης μουσικής επένδυσης για την επικών διαστάσεων δημιουργία «Ο τελευταίος αυτοκράτορας» που σκηνοθέτησε ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι. Το soundrack της ταινίας θεωρείται ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών και έχει αποκτήσει μυθικές διαστάσεις. Με τον Ιταλό βιρτουόζο θα συνεργάζονταν ξανά στον «Μικρό Βούδα» το 1992, ενώ αξέχαστη παραμένει η μουσική του επένδυση για την ταινία «Τσάι στη Σαχάρα» (1990). Υπέγραψε ακόμη τη μουσική για τα θρίλερ «Snake Eyes» και «Femme Fatale» του Μπράιαν Ντε Πάλμα, αλλά και για τα «Ψηλά τακούνια» του Πέδρο Αλμοδόβαρ.
Ενας ανεξάντλητος πειραματιστής
Πάντα στιλάτος στο ντύσιμό του και κομψός σε κάθε του δημόσια εμφάνιση, ο συνθέτης ξεχώριζε για τη μουσική του ευφυΐα, που ήταν ανεξάντλητη. Στις πιο προσωπικές και εσωτερικές του δημιουργίες, βρίσκουμε τραγούδια που ακούγονται σαν εύθραυστο κράμα από λεπτούς ήχους, άναρχες δομές και πικρά αισθήματα. Ως εξπέρ της τέχνης του, ένιωθε την ανάγκη να πειραματίζεται με τη φόρμα, αλλά να επικοινωνεί συναισθηματικά.
Από τα πρώτα βήματα της δισκογραφίας του, οι συνθέσεις του Σακαμότο δημιουργήθηκαν με κριτήριο να ακούγονται διαχρονικές. Η καλλίγραμμη ευαισθησία της νεορομαντικής περιόδου του και οι μετέπειτα πορσελάνινες συνθέσεις του τον έκαναν περιζήτητο στους κύκλους των σπουδαίων συνθετών. Συνεργάστηκε με τον Ίγκι Ποπ, τη Λόρι Άντερσον, τον Μπράιαν Γουίλσον, τον Ρόμπι Ρόμπερτσον, αλλά και με τη Μαντόνα, καθώς σκηνοθέτησε το εικαστικά αψεγάδιαστο βίντεο κλιπ του τραγουδιού «Rain». Ωστόσο, ανάμεσα σε όλες τις συνεργασίες του ταίριαξε απόλυτα και έφτασε μια δημιουργική νιρβάνα με τον Ντέιβιντ Σίλβιαν. Πάντα ιδιοσυγκρασιακός και ιδιαίτερα εκλεκτικός, ο Σακαμότο κατάφερε να συνδυάσει την ποπ αισθητική με την παραδοσιακή μουσική και τον πειραματισμό, αφήνοντας ένα σημαντικό έργο ως παρακαταθήκη της σπουδαίας προσωπικότητάς του.