Ο Θεοδωρικάκος και η πολιτική αλητεία
Hμέθοδος να αντιστρέφεις τη βρόμικη τακτική σου και να την προσάπτεις διαμαρτυρόμενος στον αντίπαλο είναι τόσο παλιά όσο και ο δόκτωρ Γκέμπελς. Αυτό ακριβώς κάνει η Νέα Δημοκρατία. Κατηγορεί για τοξικότητα και διαστρέβλωση τον ΣΥΡΙΖΑ. Και εν τω μεταξύ την προηγούμενη εβδομάδα τον κατηγορούσε κάθε μέρα και για μια φρικτή εθνική προδοσία, καθώς και για το ότι θέλει οπωσδήποτε έναν νεκρό. Βαρύγδουπες τοξικές σαπουνόφουσκες, που εκστομίζονται με ευκολία για να κάνουν ντόρο μιάμιση μέρα. Κατά τα άλλα, ο τοξικός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ειδικά αυτό με τον νεκρό διατυπώθηκε φορτισμένα από τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Τάκη Θεοδωρικάκο, για να τύχει στη συνέχεια της κάλυψης του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη και του κυβερνητικού εκπροσώπου Γιάννη Οικονόμου. Είπε ο Τ. Θεοδωρικάκος: «Κάποιοι μπαχαλάκηδες, οι οποίοι είναι καθοδηγούμενοι
-γιατί έχουμε μπει πραγματικά και ουσιαστικά στην προεκλογική περίοδο-, θέλουν να τινάξουν στον αέρα το πολιτικό κλίμα. Θέλουν να το δυναμιτίσουν.
Μερικοί θέλουν και νεκρό…». Καθοδηγούμενοι, προφανώς, από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό εννοούσε ο υπουργός και αυτό κατάλαβε και η λίστα Πέτσα.
Κι ας υποθέσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καθοδηγεί όντως τους μπαχαλάκηδες, οι οποίοι στην πράξη τον απεχθάνονται όσο και τα ΜΑΤ. Από πού συμπεραίνει ο Τ. Θεοδωρικάκος ότι τον ΣΥΡΙΖΑ τον συμφέρει να τιναχτεί στον αέρα το πολιτικό κλίμα εν μέσω προεκλογικής περιόδου; Κι από πού προκύπτει ότι η ανατίναξη του πολιτικού κλίματος θα ωφελήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τη στρατηγική του, που είναι να κερδίσει τις εκλογές του Μαΐου; Αυτό ως προς την ηλιθιότητα του επιχειρήματος. Γιατί υπάρχει και η ανηθικότητα. Γιατί όλοι ξέρουν, ακόμα και ο Θεοδωρικάκος, ότι δεν υπάρχει δημοκρατική κοινοβουλευτική δύναμη που να κάνει πολιτικό σχεδιασμό υπολογίζοντας σε νεκρούς. Υπάρχουν μόνο πολιτικοί αλήτες που δεν διστάζουν να καταφύγουν σε τέτοιου είδους πυροτεχνήματα για να προβληθούν προσωπικά και να μαζέψουν ψηφαλάκια. Δεν το ανακάλυψε ο Θεοδωρικάκος το κόλπο, υπάρχει από πολύ παλιά. Το δράμα του υπουργού Προστασίας του Πολίτη είναι το εξής: ότι σήμερα στην Ελλάδα δεν υπάρχει ούτε μισός άνθρωπος που να πιστεύει ότι οι τύποι που επιτέθηκαν με μαχαίρι στη 12χρονη από τον Κολωνό πρόκειται να συλληφθούν. Όπως δεν πρόκειται να συλληφθούν και οι άλλοι που έστειλαν στο νοσοκομείο τον αρχαιολόγο της Μυκόνου. Ούτε οι δολοφόνοι του Καραϊβάζ. Ότι τελειώνει μια θητεία στην οποία η μαφία τη σκαπουλάρει στο δικαστήριο επειδή έγιναν παρατυπίες στη συγκρότηση του ανακριτικού υλικού. Και οι συνεργάτες της μαφίας μένουν απείραχτοί μέσα στην αστυνομία. Τέτοια έχει στην καμπούρα του ο απερχόμενος υπουργός.
Και του είναι πιο εύκολο να τα διαχειριστεί κατηγορώντας τους πολιτικούς του αντιπάλους πως θέλουν νεκρούς. Διότι η πολιτική αλητεία πουλάει περισσότερο από τα έργα. Ξέρει ο υπουργός.