Στην Αμερική
Το ημερολόγιο έλεγε 14 Απριλίου του 1528 και στις ακτές της δυτικής Φλόριδας, κοντά στη σημερινή πόλη Τάμπα, φτάνει ένας στολίσκος από πέντε πλοία, με κυβερνήτη τον δον Πανφίλο ντε Ναρβάεθ. Το ταξίδι τους ξεκίνησε από την Ανδαλουσία και κράτησε σχεδόν έναν χρόνο. Μαζί με το πλήρωμα που αποβιβάζεται στην Αμερική είναι και ένας Έλληνας, ο Θεόδωρος, σύμφωνα με το ημερολόγιο που κρατούσε ο ταμίας της αποστολής. Έτσι γίνεται ο πρώτος Έλληνας που φτάνει στην Αμερική.
Δεν ξέρουμε πολλά πράγματα για τον συμπατριώτη μας, ο οποίος έκτοτε έμεινε γνωστός ως δον Θεόδωρος Γκριέγκο. Μάλιστα υπάρχει και άγαλμα στην παραλία της πόλης Κλιαργουότερ της Φλόριδας, το οποίο ανήγειρε η ελληνική κοινότητα της περιοχής.
Ο Θεόδωρος πιθανότατα ήταν μισθοφόρος που διψούσε για εύκολο χρήμα. Σύμφωνα με το sansimera.gr, ο ίδιος και οι σύντροφοί του ξεκίνησαν για την περιοχή μέσα στα βουνά που κατοικούσαν οι Απαλάτσι, μία φυλή Ινδιάνων, καθώς κάποιοι άλλοι Ινδιάνοι τούς υπέδειξαν ότι αυτό το σημείο είχε άφθονο χρυσό. Ωστόσο, κατά τη διαδρομή πολλοί αφανίστηκαν από αρρώστιες, ενώ οι εναπομείναντες βρέθηκαν σε αφιλόξενα εδάφη και έχασαν τον προσανατολισμό τους. Ο Θεόδωρος
έδωσε τη λύση, αφού κατόρθωσε να κατασκευάσει βάρκες, με τις οποίες οι χρυσοθήρες κατόρθωσαν να διαφύγουν μέσω των παραποτάμων του Μισισιπή. Στις 28 Οκτωβρίου του 1528 έφθασαν κοντά στη σημερινή πόλη της Πενσακόλα, αρκετά μακριά από την αρχική τους βάση. Οι Ινδιάνοι της περιοχής προσφέρθηκαν να τους προμηθεύσουν νερό και ο Θεόδωρος τους ακολούθησε. Έκτοτε, αγνοούνται τα ίχνη του. Οι σύντροφοί του υπέθεσαν ότι ο Έλληνας τους «πούλησε», για να καρπωθεί μόνο αυτός το χρυσάφι. Η αποστολή επέστρεψε στην Ισπανία δέκα χρόνια μετά την αναχώρησή της. Τρία χρόνια αργότερα, ο γραμματέας του Ισπανού κατακτητή Ερνάντο ωτε Σότο, Γονθάλο Βαλντέζ, βρέθηκε στην περιοχή και πληροφορήθηκε από Ινδιάνους ότι ο Θεόδωρος είχε δολοφονηθεί από ομοεθνείς τους.
Από τότε, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες έχουν πατήσει το πόδι τους στην Αμερική. Άνθρωποι που έφυγαν από την πατρίδα τους για ένα καλύτερο αύριο, για λόγους πολύ πιο σημαντικούς -και αξιοπρεπείςαπό τον Θεόδωρο. Ο πρώτος Έλληνας πήγε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού με σκοπό να λεηλατήσει τη γη των Ινδιάνων, αλλά οι επόμενοι πήγαν για να μπορέσουν να ζήσουν. Και γι’ αυτό μπορεί ο δον Θεόδωρος Γκριέγκο να μνημονεύεται μέχρι σήμερα, αλλά οι πραγματικοί ήρωες είναι οι δικοί μας πρόσφυγες και μετανάστες. Αυτοί που έχουν χιλιοτραγουδηθεί στο πέρασμα των χρόνων, «μαζί με τη Μαρίκα, τον Δούσια τον Κωστή».