Το πάρτι τελειώνει

Για κάθε δημοκράτη άνθρωπο οι τελευταίοι 45 περίπου μήνες της Ελλάδας έμοιαζαν με μαρτύριο δίχως τέλος. Είναι συνεπώς λογικό η διάλυση της Βουλής και η επίσημη προκήρυξη των εκλογών να δημιουργούν ένα αίσθημα ανακούφισης. Η χώρα έχει πια την ευκαιρία να βαδίσει σε μια πραγματικά νέα αρχή, να γυρίσει σελίδα, με την κοινωνία όχι απαθή αναγνώστη, αλλά συγγραφέα του μέλλοντός της.

Θα μπορούσε να το είχε κάνει νωρίτερα. Απαλλαγμένη από τα Μνημόνια ήδη από τον Αύγουστο του 2018, η Ελλάδα ήταν σε θέση να διαβεί τον δρόμο της πραγματικής ανασυγκρότησης, να θέσει στο επίκεντρο της πολιτικής τον άνθρωπο, να πλησιάσει το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» όχι μόνο με κούφια λόγια, αλλά με πράξεις και γενναίες αποφάσεις.

Δυστυχώς, τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια η χειρότερη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης έβαλε όπισθεν ολοταχώς. Κρυμμένη πίσω από έναν ψευδεπίγραφο μοντερνισμό, η κλειστή κάστα των δήθεν αρίστων πρόταξε ό,τι πιο οπισθοδρομικό κυκλοφορεί αυτή την εποχή στην Ευρώπη, αναβίωσε τις χειρότερες παραδόσεις της οικογενειοκρατίας, αναζήτησε συμμαχίες στους πιο αντιδραστικούς κύκλους.

Μπολιασμένη με την αλαζονεία μιας ιδιοκτησιακής νοοτροπίας, ξεκίνησε από την πρώτη μέρα το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, καταστρατήγησε κάθε έννοια Δικαίου και αξιοκρατίας, αγκαλιάστηκε με παλιά και νέα καρτέλ, καθαγίασε την «ανάπτυξη» των ολίγων.

Εμοιαζε η διακυβέρνηση της Μητσοτάκης Α.Ε. με ένα κλειστό πάρτι σε κάποιο πριβέ κλαμπ πλούσιου προαστίου, όπου ο συναγωνισμός σε νεοπλουτισμό και κομπορρημοσύνη ενέπνεε εκστασιασμένους «αριστοκράτες» σε νέα, ακόμα πιο αδίστακτα σχέδια σε βάρος των πολλών.

Το πάρτι, όμως, τελειώνει. Ο απολογισμός, η απόδοση ευθυνών θα γίνουν όταν έρθει η ώρα. Αυτό που προέχει είναι η ανάσα της ανακούφισης να γίνει πνοή δημιουργίας και αποφασιστικότητας. Αφού επιβιώσαμε από τη λαίλαπα, να προχωρήσουμε τώρα σε δράση. Ας τους αφήσουμε πίσω σαστισμένους να βλέπουν τις πλάτες μας να απομακρύνονται.