Εικόνα εγκατάλειψης στο Νοσοκομείο «Παπανικολάου»
Κραυγή αγωνίας από τους εργαζόμενους, που σήμερα προχωρούν σε στάση εργασίας και κινητοποίηση
Σε στάση εργασίας και κινητοποίηση στην πύλη του νοσοκομείου προχωρούν σήμερα οι εργαζόμενοι του «Παπανικολάου» στη Θεσσαλονίκη διαμαρτυρόμενοι για την εγκληματική εγκατάλειψη που βιώνει ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Βόρειας Ελλάδας. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι έναν χρόνο μετά την πυρκαγιά στην Πνευμονολογική Κλινική του νοσοκομείου, που έκαψε ολοσχερώς την πτέρυγα και σκότωσε δύο ασθενείς, δεν έχει γίνει καμία εργασία αποκατάστασης. Παρά την υπόσχεση του Θάνου Πλεύρη και της Μίνας Γκάγκα, οι οποίοι βρέθηκαν στις 6 Απριλίου του 2022 στο νοσοκομείο λίγες ώρες μετά τη φονική πυρκαγιά, ότι σε μια εβδομάδα η κλινική θα επαναλειτουργήσει, έναν χρόνο μετά ακόμα συναντά κανείς τα αποκαΐδια της.
Παράλληλα, η κατάρρευση του νοσοκομείου προχώρησε και σε άλλα επίπεδα. Κλινικές όπως η Β’ Χειρουργική και η ΩΡΛ έμειναν με ελάχιστο μόνιμο προσωπικό, έχοντας η καθεμία από δύο γιατρούς ΕΣΥ, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να καλύψουν πλήρως τις ανάγκες, οι οποίες καλύπτονται με επικουρικό προσωπικό. Στο κρί
σιμο ζήτημα της έλλειψης αναισθησιολόγων το «Παπανικολάου» διαθέτει μόλις 8, ενώ οι οργανικές θέσεις είναι 26. Έτσι, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, στην ουσία διενεργούνται μόνο επείγοντα χειρουργεία κατά τη διάρκεια των εφημεριών.
Στην Αιματολογική Κλινική του νοσοκομείου, ο Σύλλογος Γονέων Παιδιών με Καρκίνο «Λάμψη» θα πληρώνει από την 1η Μαΐου μια τεχνολόγο για να καλύψει την ανάγκη για εξετάσεις, μιας και οι τεχνολόγοι/ακτινολόγοι δεν επαρκούν για τις ανάγκες. Στην Καρδιοχειρουργική Κλινική υπήρξε εντολή στους χειρουργούς να πηγαίνουν για χειρουργεία σε «Παπαγεωργίου» και ΑΧΕΠΑ, η οποία μετά τις αντιδράσεις πάρθηκε πίσω.
Εν ολίγοις, το Νοσοκομείο «Παπανικολάου» λειτουργεί με τεράστια κενά και με βάση την αυτοθυσία των εργαζομένων του, με τους μισούς να εργάζονται με τις επισφαλείς συμβάσεις του ΟΑΕΔ και τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου ως επικουρικοί, «υπό το καθεστώς του φόβου της απόλυσης».