Φεμινιστικό δράμα μέσα σε τέσσερις τοίχους
Μια νεαρή Ουκρανή, η Βαλέρια, φτάνει στο Ισραήλ για να γνωρίσει τον μέλλοντα σύζυγό της. Ο γάμος της έχει κανονιστεί μέσω Διαδικτύου, όπως είχε συμβεί και με την αδερφή της, την Κριστίνα, η οποία ζει ήδη πολλά χρόνια παντρεμένη στο Ισραήλ. Η ηρωίδα είναι φαινομενικά έτοιμη να συνάψει γάμο με έναν άνδρα που ελάχιστα γνωρίζει εξαιτίας μιας συμφωνίας που κανόνισαν για λογαριασμό της η αδελφή της και ο γαμπρός της. Με τον ερχομό της Βαλέρια, η φαινομενικά ήσυχη ζωή της Κριστίνα θα ανατραπεί εντελώς και μέσα από κάποιες σφοδρές αντιπαραθέσεις των ηρώων θα ανακύψουν οι αντιθέσεις ανάμεσα σε διαφορετικές πολιτισμικές νοοτροπίες.
Η Μιχάλ Βίνικ με τη νέα ταινία της εξερευνά τα λεπτά όρια της πατριαρχίας μέσα από την ιστορία των δύο αδελφών από την Ουκρανία και της θέσης που έχουν αποκτήσει εξαιτίας των κανονισμένων γάμων τους. Μέσα σε μόλις 75 λεπτά αφήγησης, ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια σφιχτή ιστορία με στιβαρές ερμηνείες και προσεγμένη γραφή. Το δράμα των χαρακτήρων είναι απλά ένα πανωφόρι για μια ισχυρή πολιτική ταινία που επικεντρώνεται στην ανθρωπιά και στα πνιγηρά αδιέξοδα ηχηρά που προκύπτουν από την κοινωνική υποκρισία.
Ολοι ανυπομονούν να πουν στη Βαλέρια πως αυτή είναι η καλύτερη συμφωνία της ζωής της και ότι η ευτυχία της θα προκύψει σταδιακά εφόσον θα έχει όλα όσα χρειάζεται από τον γενναιόδωρο σύζυγό της. Όμως οι συνεχείς διαβεβαιώσεις δεν μπορούν να σβήσουν τις αναλαμπές δισταγμού στα μάτια της Βαλέρια, ειδικά όταν συναντά τον μέλλοντα σύζυγό της και εκείνος της χαρίζει αμέσως ένα καινούργιο κινητό τηλέφωνο ως δείγμα της αγάπης του. Η ταινία θέτει σοβαρά ερωτήματα, όχι μόνο για τις συμφωνίες γάμων μέσω διαμεσολαβητών του Διαδικτύου, αλλά και για τη φαινομενική αξιοπρέπεια που προσδίδει ο θεσμός του γάμου στις γυ
ναίκες της εργατικής τάξης. Οι σκληρές κοινωνικές συνθήκες είναι αυτές που εξαναγκάζουν τη Βαλέρια να αναζητήσει μια καλύτερη μοίρα ως ξενιτεμένη νύφη σε μια άλλη χώρα. Ο διακριτικός φακός αφουγκράζεται τις αγωνίες που έχουν οι νύφες του Διαδικτύου και ταυτόχρονα παρατηρεί ένα κοινωνικό φαινόμενο που συνεχίζεται ακάθεκτα, κάτω από το ραντάρ του #metoo. Η ματιά της σκηνοθέτριας είναι αμείλικτη στην κριτική της προς τους άνδρες που αντιμετωπίζουν τον γάμο ως πατριαρχική υποχρέωση. Οι ανδρικοί χαρακτήρες παρουσιάζονται κτητικοί, χωρίς να προσπαθούν καν να κρύψουν πως θεωρούν ότι οι γυναίκες είναι ιδιωτική περιουσία που τους ανήκει. Η κύρια αδυναμία του σεναρίου έγκειται στην προσωπικότητα της Βαλέρια, καθώς δεν κατανοούμε πλήρως το ποια είναι η συναισθηματική σύνδεση που αναζητά, με αποτέλεσμα ο χαρακτήρας της να μένει ανολοκλήρωτος και να λειτουργεί μόνο ως σύμβολο για τις χιλιάδες ανώνυμες γυναίκες με ανάλογα προβλήματα. Η ταινία απέσπασε τον Αργυρό Αλέξανδρο στο τμήμα Meet The Neighbors του 63ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.