Ακροδεξιά σκέρτσα και πριγκιπικά καμώματα
με την Ακροδεξιά και βαθιές υποκλίσεις. Η Ν.Δ. όσο βαδίζουμε προς τις κάλπες, αντί να ξεκαθαρίζει, συσκοτίζει τη στάση της. Τη μία μέρα ο Σκέρτσος δηλώνει ότι ο Μητσοτάκης θα λάβει τη διερευνητική εντολή, για να το αλλάξει την επόμενη. Γιατί, και να τη λάβει, αν δεν συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ, τι να την κάνει; Με διαρκείς παλινωδίες μποϊκοτάρουν τις εκλογές με την απλή αναλογική. Εύλογα λοιπόν συμπεραίνει κανείς α) ότι καμία σιγουριά δεν έχουν ότι θα είναι πρώτο κόμμα, κι ας το λένε όλες οι δημοσκοπήσεις που αφειδώς επικαλούνται και β) προτιμούν να συντηρούν το φόβητρο της «ακυβερνησίας» παρά το κόστος της «χαλαρής ψήφου». Έτσι κι αλλιώς, ο ΣΥΡΙΖΑ και η απλή αναλογική θα φταίνε αν πάμε σε δεύτερες κάλπες. Μια βαθιά δημοκρατική τομή παρουσιάζεται ως «ταλαιπωρία» επειδή η Ν.Δ. θέλει μόνο αυτοδυναμία για να έχει τα χέρια της λυμένα. Με τον τρόπο αυτόν συντηρείται ένα αδιέξοδο τοπίο απογοήτευσης που μόνο τη Ν.Δ. ευνοεί, η οποία έχει επιλέξει να δίνει διαφορετικά την εκλογική μάχη. Με δώρα μέχρι την τελευταία στιγμή στα κανάλια, προχωρά σε μια άνευρη προεκλογική περίοδο κλιμακώνοντας τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Ο Ρωμανός διαψεύδει τις χυδαιολογίες κατά του Παρασκευόπουλου και δεν ακούγεται ούτε γράφεται πουθενά. Αντίθετα, από δημόσιες συχνότητες η Αριστερά στοχοποιείται ως αντιδημοκρατική και φασιστική [Γεωργιάδης (Αction24), Κρικέτος (ΕΡΤ), Κυρανάκης, Σκέρτσος (ΑΝΤ1)].
Δεκαπέντε μέρες πριν από τις εκλογές και στις οθόνες παίζουν βιντεάκια ηρωοποίησης του Κασιδιάρη-Ράμπο να μας σημαδεύει. Διότι μπορεί να διατείνονται ότι απέτρεψαν το να κατέβει στις εκλογές, αλλά φροντίζουν με κάθε τρόπο για τη γιγάντωσή του στις επόμενες. Η Δεξιά ιστορικά χρησιμοποιεί την Ακροδεξιά ως πιστό της υποχείριο. Τόσο για τη «βρόμικη δουλειά» όταν χρειάζεται όσο και ως μια σταθερή δεξαμενή χαλιναγώγησης ψηφοφόρων και αλίευσης ψήφων. Στην κρίσιμη φάση που βρισκόμαστε, όμως, για δύο λόγους παραπάνω. Ο πρώτος, για να καθοδηγεί την τάση για ανατροπή και να εκτονώνει τη δυσαρέσκεια των νέων σε ανώδυνα για το σύστημα μονοπάτια. Και ο δεύτερος, από μικροκομματικό καιροσκοπισμό για μείωση του ποσοστού που χρειάζεται για την αυτοδυναμία πετώντας έξω από την εκλογική μάχη τα εθνικιστικά, ακροδεξιά, ναζιστικά κόμματα.
Δεν χρειάζεται κριτές και επαΐοντες η Δημοκρατία για να ανθίζει, αλλά ελευθερία και ισότητα στη διακίνηση των απόψεων, ελευθερία έκφρασης και ελευθερία του Τύπου. Και σ’ αυτά είμαστε αποδεδειγμένα στον πάτο της Ευρώπης. Με τη μετατόπιση ενός πολιτικού και κοινωνικού ζητήματος στο πεδίο της Δικαιοσύνης, ο Μητσοτάκης διευρύνει την αλλοίωση των θεσμών προς το αυταρχικότερο... Άλλωστε, όπως είπε κυνικά ο Σκέρτσος, πρωθυπουργός είναι και ό,τι θέλει κάνει...