Αγχος να κατακτήσει την πρωτιά και να φτιάξει κυβέρνηση - κουρελού
Κάθε μέρα κι άλλη γραμμή εμφανίζει η Ν.Δ. για το τι θα πράξει την επομένη των εκλογών της απλής αναλογικής. Ωστόσο οι παρασκηνιακές κινήσεις και οι δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη δείχνουν πως στοχεύει στο να φτιάξει μια «κυβέρνηση-κουρελού» υπό τον φόβο της προοδευτικής κυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. στην πρώτη θέση
Σε απανωτές πιρουέτες επιδόθηκε τις τελευταίες ημέρες ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφορικά με το τι θα πράξει την επομένη της 21ης Μαΐου. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. μεθοδεύει τώρα παραλλαγές αποστασίας την επαύριο των εκλογών της απλής αναλογικής, προκειμένου να εμποδιστεί ο σχηματισμός μιας προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας. Επί μήνες η Ν.Δ. διακήρυσσε ότι θα «κάψει» την κάλπη της απλής αναλογικής, με την ελπίδα να επιτύχει αυτοδυναμία σε πιθανές επόμενες εκλογές. Μετά την τραγωδία των Τεμπών, όταν αυξήθηκαν οι αναποφάσιστοι πολίτες, η ηγεσία της Ν.Δ. φάνηκε να κατεβάζει τους τόνους. Ουσιαστικά άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να αξιοποιήσει τη διερευνητική εντολή και να επιδιώξει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έφτασε μάλιστα την Τρίτη στο σημείο να δηλώσει (Open): «Τελικός κριτής είναι ο λαός. Δεν μπορώ να πω τίποτα παραπά
νω. Θα σεβαστούμε σε κάθε περίπτωση αυτό το οποίο θα μας πουν οι πολίτες μέσα από το εκλογικό αποτέλεσμα». Σε αυτό το πλαίσιο, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Άκης Σκέρτσος είπε την Πέμπτη πως «το τι θα κάνουμε με τη διερευνητική εντολή θα μας το πουν οι πολίτες».
Αυτή η γραμμή δεν μακροημέρευσε. Το ίδιο βράδυ ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε μισή στροφή και επιχείρησε να αποδώσει την ευθύνη για αδυναμία σχηματισμού συγκυβέρνησης στον Νίκο Ανδρουλάκη, καταλογίζοντάς του πως είναι εμμονικός. Ο Άκης Σκέρτσος την Παρασκευή έφτασε στο σημείο να πει (ΑΝΤ1) ότι «αποκλείεται η συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ».
Τι προκάλεσε το βέρτιγκο και τις συνεχείς αλλαγές στην άποψη της Ν.Δ. για τις μετεκλογικές συνεργασίες; Πρώτον, η πιθανότητα να μην επιδιώξει αυτοδυναμία έδωσε το σήμα ότι το επιθυμητό 37% είναι μακριά, μεταδίδοντας ηττοπάθεια και την αίσθηση «χαλαρής ψήφου». Δεύτερον, δικαίωσε την πρόσφατη επισήμανση του Αλέξη Τσίπρα πως ο πρώτος με τον τρίτο «κατά πάσα βεβαιότητα» θα συνεργαστούν μετά τις κάλπες της
απλής αναλογικής. Τρίτον, άφησε ανοιχτό τον διάδρομο που οδηγεί μερίδα των αναποφάσιστων πολιτών προς το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη. Τέταρτον, η διαφορά που καταγράφεται ανάμεσα σε Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ είναι μικρή, καθιστώντας απολύτως εφικτό το ενδεχόμενο ήττας της Ν.Δ. και σχηματισμού προοδευτικής διακυβέρνησης με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ. Πέμπτον, μια μικρή διαφορά μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει πως στις δεύτερες εκλογές η αυτοδυναμία γίνεται εφικτή και για τα δύο κόμματα.
Μέχρι στιγμής πάντως η Ν.Δ. έχει δείξει ιδιαίτερη φροντίδα στο να ενισχύσει τα ποσοστά της με θεμιτά και αθέμιτα μέσα, κυνηγώντας ψήφους δεξιά και αριστερά, ώστε να αποφευχθεί η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ. Δημοσκόποι παρατηρούν πως η πρωτοφανής απαγόρευση καθόδου τόσο πολλών κομμάτων της Ακροδεξιάς και το πλήγμα στη συνοχή της Ελληνικής Λύσης έχουν αποφέρει περιορισμένα μεν αλλά διόλου ευκαταφρόνητα κέρδη στο κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αφετέρου, ο πρόεδρος της Ν.Δ., στην περίπτωση που το κόμμα του αναδειχθεί
πρώτο με βραχεία κεφαλή, εργάζεται με στόχο να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας. Γι αυτό επιτίθεται στον Νίκο Ανδρουλάκη προσωπικά, αξιοποιώντας το γεγονός πως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται υπό εσωκομματική πίεση, που μπορεί να οδηγήσει και σε ρήγματα. Δεν ήταν άλλωστε τυχαία η επισήμανση του Κυριάκου Μητσοτάκη (Star): «Μπορώ να εντάξω στη Νέα Δημοκρατία στελέχη που ενδεχομένως ανήκουν σε άλλους χώρους», που μπορεί να μεταφραστεί ως απειλή στη συνοχή του ΠΑΣΟΚ.
Ο Αλέξης Τσίπρας είπε χαρακτηριστικά την Παρασκευή στην Άρτα: «Αν βγει πρώτoς ο Μητσοτάκης, θα φτιάξει κυβέρνηση - κουρελού, με εκβιασμούς, με πιέσεις, ακόμα και με αποστασίες». Σε αυτό το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. προτάσσει τη μετεκλογική προγραμματική σύγκλιση στη βάση του προγράμματος του Συμβολαίου Αλλαγής, που μπορεί να αποτελέσει εχέγγυο για μια κυβέρνηση μακράς πνοής, με προοδευτικές πολιτικές, με άμεσες παρεμβάσεις ανακούφισης της κοινωνίας.