Το μπασκετάκι

ΗΤΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΟΙΞΕΙ ο καιρός και, όπως συμβαίνει πάντα αυτή την εποχή, οι έφηβοι της γειτονιάς είχαν τον αμάζευτο, που έλεγαν και οι γιαγιάδες.

Ούτε σχολείο, ούτε κανόνες, ούτε ωράρια έδειχναν να τους πτοούν. Το γηπεδάκι, στη μέση της πλατείας, είχε γίνει πλέον, από κέντρο διερχομένων, κέντρο παραμονής των μπασκετόφιλων.

Ενα πέρασμα πριν από τα αγγλικά, άλλο ένα μετά το φροντιστήριο και οι μπάλες να χτυπάνε στο τσιμέντο, στα ταμπλό, να γλείφουν τα συρμάτινα διχτάκια. Όλη η γειτονιά στο πόδι από τις φωνές και τα χτυπήματα.

Κι έπειτα, στο τέλος κάθε αγώνα, έρχονταν και οι τσακωμοί. Ποιος κέρδισε, ποιος έχασε, αν ήταν φάουλ ή δεν ήταν. Γεγονότα που προκαλούσαν δυσαρέσκεια στους τριγύρω και ακόμα μεγαλύτερη δυσαρέσκεια στους αγωνιζόμενους.

Χωρίς διαιτητή όμως, τι να περιμένει κανείς;

Και κάπως έτσι προχωρούσε η άνοιξη και το καλοκαίρι στη γειτονιά μέχρι να κλείσουν τελείως τα σχολεία, όπου μετά έφταναν στην πλατεία και τα κορίτσια, για ψιλή κουβέντα στην αρχή κι έπειτα για τα δικά τους.

Οσο πλήθαινε ο κόσμος και οι ομάδες, άρχιζαν και τα επιπλέον προβλήματα. Τότε, εκτός από τα αγωνιστικά ζητήματα που προκαλούσαν εντάσεις, έρχονταν και τα οργανωτικά. Ποιος θα παίξει πρώτος, ποιος δεύτερος, μέχρι να αποφασιστεί να γίνει τουρνουά και κλήρωση με τα ξυλάκια. Και έπειτα να συμπληρωθούν και οι ομάδες. Έτσι γίνονταν νέοι φίλοι, νέες παρέες, καινούργιες ομάδες. Γιατί, ξέρετε, η συνεννόηση και η συναίνεση, οι συνεργασίες, η κάθε συμφωνία γενικά, δεν είναι δεδομένη εξ αρχής. Χρειάζεται κόπο και επιμονή.

Σήμερα, αυτά τα προβλήματα έρχεται να τα λύσει η τεχνολογία. Μία νέα εφαρμογή, λέει, η οποία εξασφαλίζει στους αγωνιζόμενους ότι εκ των προτέρω θα μπορούν να «κλείνουν» το γήπεδο για την ώρα που επιθυμούν. Έτσι ο μόνος καυγάς που μένει για τη γειτονιά είναι ο καυγάς του φάουλ. Δεν είναι απαραίτητη η συναίνεση, η επικοινωνία, δεν μπλέκονται οι ομάδες μεταξύ τους. Ο καθένας μόνος του και οι παρέες κλειστές. Βέβαια, έτσι θα λείψουν και οι γονείς που έφταναν συνήθως στην άκρη του γηπέδου για να μαζέψουν τους πιτσιρικάδες που είχαν αργήσει να επιστρέψουν στο σπίτι. Η νέα εποχή ήρθε τελικά και φεύγουν μαζί της και οι παλιές συνήθειες, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό. Αρκεί, φυσικά, να μην χάνεται η χαρά του παιχνιδιού που είναι χρήσιμη για να αναπτύσσονται όλες αυτές οι δυνατότητες που έπειτα φτιάχνουν συγκροτημένους πολίτες.