Μητέρες που δεν γιορτάζουν ποτέ
Από περιόδους κύησης 22 μηνών, μητέρες που κυριολεκτικά μασούν τα χέρια τους για να ταΐσουν τα μικρά τους και μητέρες που μπορεί να πεθάνουν κι από την πείνα ακόμα προκειμένου να μην αφήσουν ανυπεράσπιστα τα αυγά τους, γύρω μας υπάρχουν συγκλονιστικά παραδείγματα μητρικής αφοσίωσης. Και μολονότι η Γιορτή της Μητέρας δεν επεκτείνεται στο ζωικό βασίλειο με καμία πραγματική έννοια, αξίζει έστω και για μία ημέρα να σκεφτούμε τις προκλήσεις, τις δυσκολίες αλλά και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μη ανθρώπινες μητέρες του κόσμου μας. Μπορεί οι άνθρωποι να είναι οι μόνοι που έχουν μια τέτοια γιορτή, αλλά στο ζωικό βασίλειο κάθε μέρα είναι η Γιορτή της Μητέρας, καθώς το άγριο και ανόθευτα προστατευτικό μητρικό ένστικτο σε διαφορετικά είδη είναι τουλάχιστον ίσο και σε ορισμένες περιπτώσεις ίσως και ισχυρότερο από το ανθρώπινο. Βιολογικά προγραμματισμένα να διατηρούν το είδος τους προστατεύοντας και φροντίζοντας τα μικρά τους, ορισμένα είδη καταβάλλουν απίστευτες προσπάθειες για να το πετύχουν, πολλές φορές μέσα σε ένα αφιλόξενο και επικίνδυνο περιβάλλον.
Στον αντίποδα, κάποια άλλα είδη κακοποιούνται βάναυσα από τον άνθρωπο, που χρησιμοποιεί και εκμεταλλεύεται τη μητρότητα αποκλειστικά ως μηχανισμό αναπαραγωγής με σκοπό το κέρδος. Εξάλλου, δεν θα υπήρχαν βιομηχανίες ζώων (είτε μικρής είτε μεγάλης κλίμακας) χωρίς την επαναλαμβανόμενη τεχνητή και υποχρεωτική γονιμοποίηση και γέννηση. Παράλληλα, η ανθρωπότητα έχει επιτρέψει σε ένα διατροφικό κατεστημένο να καταλύσει τη μητρότητα στα λεγόμενα παραγωγικά ζώα, με έναν τεράστιο και παντοδύναμο βιομηχανικό κλάδο να εκμεταλλεύεται μια κορυφαία μητρική στιγμή, όπως αυτή του θηλασμού, απαγορεύοντας σε εκατομμύρια νεογέννητα ζώα να θηλάζουν τη μητέρα τους.